L I T E R A T U R   A L D I Z K A R I E N
G O R D A I L U A

 

 
 

                   - Literatur Aldizkarien Gordailua
                   - Olerti aldizkaria
                   - Ale honen aurkibidea

                   - Ale honi buruzkoak (azalaren irudia eta fitxa)

Aurreko artikulua— Olerti 1964 III-IV Udazkena (1964-uztaila/abendua) —Hurrengo artikulua




 

 

Jesus'en zazpi azken itzak

 

Irisarri

 

1. Aita, barka zaiezu, zer ari diren eztakite-ta

 

                    I

Zeru-lur artean Jesus jaso dute,

ta gero berari azpitik begira

irriz ari zaizko guziak batera,

eupaka, ixeka zernai badarauste.

 

«Jainkoa du Aita (berak ala uste!),

ongi nai badio, hel bekio Bera.

Baldin Israelgo errege bazera,

eup! abe ortatik jautsi egin zaite.

 

Baldin Jauretxea urratu ta berriz

iru egunetan gora badaikezu,

eup! zeure burua aska zazu lenen!»

 

Jesusek guzia entzun ta errukiz

Aitari otoiztu: «Oi, barka zaiezu!

Aita, eztakite zer ari diraden».

 

                    II

Jauna, bai nik ere bein baino maizago

gurutzean zaitut josi ta itxiki

nik zure saietsa sastaka idiki

ta zure gorputza urratu zearo.

 

Nik zure burua elorriz igaro

ta anbat listu likits musurat aurtiki:

nik zure odola oinpean aurizki,

ta zuri irri egin ta bai zaplaka jo.

 

Gurutzeko Jesus, urrikal nakizu!

orduan itsurik nenbilen zearka,

zentzua galdu ta erotua nintzen.

 

Aitaren aurrean neretzat egizu

otoitz berau: «Aita, barka zozu, barka:

etzakien orrek ere zer ari zen».

 

 

2. Gaur egongo zera nerekin paradisuan

 

                    I

Ezker-eskuinetik gaizkile tzar bana,

bitartean Jesus dago iltzaturik;

ta biotako bat, amorruz suturik,

irainka ari zaio, bai gaizto alaina!

 

Bertzeak ordean Jesus ain otzana,

ain gozo jasankor, apal nabaiturik,

igarri du goiko argiz argiturik

eztela gizon uts aldean daukana.

 

Ta ari begiratuz: «Oi Jesus, ziotson,

zure jaurerrira eldu zeranean,

oroit zaite nitaz, gogoan naukazu!»

 

Ta Jesusek bertan: «Bai, euzu biotz on!

egiaz ta zinez nerekin batean

gaur paradisuan egongo zera zu».

 

                    II

Oi Jesus, gugatik gurutzean ila!

zure jaurerrira igan zinen zu bai

ta Aitaten aldean iarririkan orai

zeru goian zaude Errege ezin-ila.

 

Berriz etorriko zera nere bila

bizi osoaren kontu-artzale ernai,

eta nik zugana bearko nai t'ez nai;

oi ordu artako kezka ta naspila!

 

Nere eriotzean atozkit aldera,

ateka gaitz artan eskua indazu,

oroit zaite nitaz, Jesus biotz-bera!

 

Ta, lapur onari bezela, orduan

neri ere otoi otoi! erradazu:

«Gaur egongo zera nerekin zeruan».

 

 

3. —Andrea, orra or zure semea —Orra or zure ama

 

                    I

Jesus mintzo zaio Amari erranez:

«Begira, ni laster ilko naiz, Andrea;

nere ordez orra or zure semea,

nere apostolu maiteen Joanes».

 

Ta apostolu orri: «Zuk ere ordainez

zure amatako or duzu nerea;

gaurtik orren seme zu izan zaitea,

zain zazu ta maita seme on izanez».

 

«Orra zure Ama!» Itz orren eztia!

apostolu orren zorion andia!

Jesus'en Ama du geroztik amatzat.

 

Dudan nik, oi Jesus, orrenbertze zori:

nitaz erraiozu Amari orobat:

«Andrea, orra or zure seme ori!»

 

                    II

«Baiki, ene kristau, orra zure ama,

nere Ama bera, inon den onena;

egiazko bizi Evak il zuena

nerekin berriro eman dizun ama.

 

Min-gabe zen egin ori nere Ama

Belen'en, orduan orren zoramena!

orain orrenbat min oinazez etena

egin da Kalbari-mendin zure ama.

 

Ez ahantzi bada ama orren minez!

oroit beti orren nigar intzirinez!

maita-maita zazu neronek bezela!

 

Ta zu, ene Ama, Ama ezti ori,

zakizkie ama kristau guziori;

ezagun bekizu ama zaituztela».

 

 

4. Yainko, ene Jainko, zergatik utzi nauzu?

 

                    I

Eguerdia zen Jesus iltzatzean;

ta ara! iguzkia bet-betan itzali,

bazter orotara iluna zabali,

ezer ez ageri urrun ez aldean.

 

Iguzkiak gurutz' orren aitzinean

aurpegia lotsaz du noski estali;

argirik eztu nai lurrerat bidali,

alako gaizkia egin baitute an.

 

Jendeak or daude ikara ta daldal;

orain bular-joka, aiez, buru apal

zein beren etxera menditikan jausten.

 

Jesusek ilunbe beltz oien artetik

«Jainko, ene Jainko» dio gurutzetik,

«zerengatik nauzu bertanbera uzten?»

 

                    II

Gure bekatuak bere gain jasanik

ortxe dago Jesus obendun bezela;

gu bekatarion soineko zitela

jauntzi du, eztauka Jainko-aztarrenik.

 

Ta zeruko Aitak, ori autemanik,

badirudi ezin ikus dezakela,

iguinez ta nardaz itzuli duela

bere aurpegia erabat arganik.

 

Urkamendi ortan gaixtagin antzora

ta minez biurka dagoen Kristori

axolik eztio Aitak erakusten.

 

Argatik du arek egin heiagora:

«Non gorde zatzaizkit, oi ene Jainko ori?

ta zergatik nauzu onela zapuzten?»

 

 

5. Egarri naiz!

 

                    I

«Egarri naiz!» dio Kristok behera so;

alta berak ditu sortzen ur biziak

ta betezen inon diren urtegiak

iturri, erreka, ibai ta itsaso.

 

«Egarri naiz!» Alta berak jauts-arazo

oi ditu zerutik elur intz euriak,

asetzen bizidun ta leku guziak

abere, landare, bai mendi ta baso.

 

«Egarri naiz!» Alta berak ura nasai

arkaitz gogorretik erauzi zioten

beinola mortuan judu egarriai.

 

Zeruan bera da ezin agor daiten

bizitze-iturri, sainduen edangai;

t'orain «Egarri naiz!» berak otsegiten.

 

                    II

Jesus onak anbat odol galdu baitu,

anbertze izerdi ta nigar goiz artan,

anbat urrats egin, anbat neke jasan...

azkenerat orra guziz egarritu.

 

Gure neke, bear, gaitz oro nai ditu

ark bere gain artu ta berak eraman;

oien eramaten guk ikas genezan,

bide ori berak lenik ibili du.

 

Egarri da Jesus! Ta ur garbi orde

beazun ozpinak eradan diozte,

barnea ta agoa kirastuz orrela.

 

Gu berriz nekerik arinenen beldur,

edozein ez-aldi jasateko uzkur...

guk aise bizi nai, Kristo ez bezela.

 

 

6. Guzia amaitu da

 

                    I

«Oro amaitu da!» Bai, Jesus laztana,

zuk bukatu duzu guzia egoki

ta deus utzi gabe burutu zintzoki

egiteko Aitak eman zizun lana.

 

Egiztatu duzu profeten errana:

gu etsaien-petik lokabe idoki

ta Aitari biurtu diozu osoki

gure bekatuek zor zuten ordaina.

 

Zabaldu diguzu zeruko atea,

ebaki ta leundu arako bidea,

etsaia erabat autsi ta garaitu.

 

Zure bizitzari orain begiratuz

erran dezakezu egiaz ta gertuz

«Lanak egin ditut ta oro amaitu!

 

                    II

«Oro amaitu da!» (nik ere alaber

erran bear noizpait) «eldu naiz mugarat

Herio badator, bizia badoat,

ta nere gorputz au obian da laster.

 

Lur gaineko zerak, itsusi naiz eder,

samin ala gozo, akitu neretzat

aide, adiskide, lagunak berebat,

nerekin ezpaitut eramango ezer».

 

Ta arimak erranean ote Jesusekin

«Oro amaitu da! lanak ongi egin

ta zerura orain sari eske noa»?

 

Ala erran bear: «Alfer bizi izan naiz,

zerurako eztut ezer egin garaiz:

betiko galdu naiz, galdu dut Jainkoa»?

 

 

7. Aita, zure eskuetan ezartzen dut nere arima

 

                    I

Atsaldeko iru orduak izaki

Kristok eriotza urbil dela auteman

ta «Nere arima au zure esku oietan

ezartzen dut, Aita» erran du goraki.

 

Bere gogoz il da, berak erabaki

ta lendik autatu zuen ordu artan;

biotz eder ura lotu da bet-betan,

burua makurtu, begiak itzali.

 

Arima-gorputzak berezi dirade,

zein bere tokian banan-banan daude;

Jainkoak alere biekin badirau.

 

Il nadin ni ere, Jesus, bereola,

zeruko Aitari mintzo natzaiola

«Zure eskuetan dut ezartzen arima au».

 

                    II

Arritzeko gauza! Il da Jesus ona,

Il da biziaren iturburu dena,

bizidun guziei bizia diena;

Il da betidanik bizirik dagona.

 

Oinazetan il da, Jainko ta gizona,

oinazerik ezin ikus dezakena;

il da ilak ere pizten dituena,

il da ilak ere bizi zaizkiona.

 

Il da bai! —Alere kontsola gaitezen

gorputz saindu ori lurpean gorderik

ezta usteldu ta errauts itzuliko.

 

Ildoan erein den gari-alea zen

iru egun gabe biziro ernerik,

jaikiko da berriz ta mardul aziko.

 



Literatur Aldizkarien Gordailua Susa argitaletxearen egitasmoa da.