Olerkariarena

Muniategi'tar Sabin

1964'ko OLERTI'jaian lenengo saria irabazi ebana.

Zar-berriz, irudipen landa zabaletara,

arnas bero goigarriz egungaiak astertuz,

oñak sendo, arima eskuratze bulartsuz

barnez-barne, egimin... O, atozte bizira!

Atozte ederrean ausnar, bidea betiratuz

argibera, elkarmin, maitezko etorbidez

atozte, esku-zabal, begi goseak asetuz

eguneroko txingurri-lan, erletasunez...

Lur, aizez, itxas sakon urdiñaren zabalez,

itxastari, arrai, uin bare, ekaitzarekin;

bai tresna zar, makina berriakin, ogibidez

atozte, ortzi-zear suziri, egazkiñakin.

Atozte, eskulan sarigarriz langilleakin,

bai iostun, arotz, zurgin nekazari ametsez;

atozte, ikazkin, meazle, argin, artzaiakin,

lantegi aurrerapen, menditar garobidez...

Apurretik aundiraño kolkoa aberastuz,

atozte, biotz-begietara emai pozgarriz;

atozte kantagai, amets-eresiak metatuz

bizikide guztien elburu, unearen zoriz.

Beti, bidez aurrera bizimin, goietan gora,

atozte zantzoka, alai, bidearen pozera,

biotzak ereiñez elkarka, maite-ederrera

atozte, ats-biziz olerkariaren arlora.

Atozte gogoz, —bai, ordu latz ta alaibidez—

ederrik ederrera, bide garbiak onetsiz,

O, atozte bai, bakoitza bere muin, izatez,

ikaratxo berrietan gogoari egaraziz!

Begiak iriki ta, biotzari egoak emanez

atozte, bai, bizitz-ibai, azal-sakonera

atozte eskuz-esku, ikara betikorrez

argi-une goigarrien zabalkunde betera.

Illargia itzul eta, eguzkia mendi gañean

intz, zelaiak besarkatuz datorren bitartez...

Ara ze edertzak! Egun iaio-berritzean,

bizia gañezka, biozbera gozotasun emez.

O, ibilli gaitezan bai, goiz-gora, arratsez,

egonaren egonez, gogobide ametsez...

ibilli gaitezan itzul-argiz, gau-egonez,

biotz-begiak Iaungoikoratuz esku zabalez.

Argi-tantoak soñeratuz aizearekin egan,

ai! txoriño bizkor, ingumatxo lore zaleok!

ai! ene uso arin, ene erle eztikariok!

Agur! Atozte burrunba zoliz, egun garbian!

Atozte, egunaren ezti-aldiak miazkatuz,

ikusgai gozoetan mokoka, azkatasunez...

atozte, albiste berriakin aizea urratuz

bideetako loretza, amets-itxaropenez.

Bizitza dan eder! Begiakin, biotz-odolez...

Agurtu bai, barne-muin, izate guztiarekin!!

Eguzki-illargiz, zeru-lur, itxasoarekin...

Ai, bizitza... kanta dezagun bai, esker onez!

Kanta nolanai, gaur eroriz, gero ernez,

orri berritze eder, bere illeta orbelez;

bai itzalpe lañotsuz, gero izartza betez

kanta dezagun gozoro betikotasunez.

Iraduz bezela, aldatuz, gauza guztietan

bizia Iaungoikoz dabil bai, itzal-argipean,

eguzki beroz eta bai gaubide argietan,

intzirika dabil goi billa, bideak betean.

Dana da sorbide arin, etorri ixilla,

Izadiaren xustar-berritze, emai sakona;

sorgor, abots ezti mintzakorrez, zeru billa

bultzatuz barneki datorren egotasuna.

Dana da eder-soñezko ari, eguzkibide,

kidekoen nai, bata-bestetasuntxo kutuna;

kukulluak aletuz datozten gari, landare...

biotz-lur landu berezietako aidetasuna.

Dana da bai, biziaren gorakunde, sortua,

baratzetako lurrin, aizeñoaren aupada;

amets-gain, lore-izarrez gure bideetara

goi-ikutuz datorren arnasa bedeinkatua.

Dana da bai, gurituz datorren mamitasun,

txustar sendoetako sentiera, odol ernetua;

dana da bai, lurraren ore, egokitasun,

barnebide udaberrituen bizi izkutua.

Dana da egoak arrotuz datorren txiotasun

amaika zerubideren oztiñezko iantzia;

dana maitebera aizeak, orriakin bigun

ikutu goxoz dabillen eskuarte garbia.

Dana da goi sakonetako zeruaren poza,

odei txuri-gorrien zoragarrizko egala;

izarrik izar, amaika munduren anotsa,

argi-iturrietarako bidetza zabala!

Dana da soinketa gelgarriz, bizitzan gora

unero eta egunka datorren nai gordiña;

biotz-begipe, amets-iturriz maitebera,

bizi-eskuratze txorotasun atsegiña.

Dana da doñu ixil, argizko mintzaira,

izkutuka, kutun datorren lurrin-itointza;

muiñez-muin, zanetan borbor, biotz-bizira

ate ioka datorren izamin, betikuntza.

Dana da bizi-bear emaitsuz, lanaren ekin

ta, Iainkoaten Magal, gai betikorrez egiña;

gauzak aldatuz, iraunezko bultzada, zirkin,

bide eskuragarrien abots, aize ariña.

Dana da bai, eguzkiaren izpi-berotasun

ibaiaren uberka garden, bere itxasoratze;

dana da illargi zurbillaren emetasun

eta, arratsbide amestien izar-eskuarze.

Dana da bai, ixil-gorazko dei, lur-eresi...

biotzak itsuan beretzen ditun goi-egalak;

maite-giroz eskura datozten mundu berri...

erne-elduan dabiltzan alderdi zabalak.

Bai, bidetu dezagun bizia bioztasun onez,

batzuetan poz alai, beti bai, itxaropenez;

bidetu bai maitez, eskuka, beti, elkarrez...

gatzituz dana ederkintza, lanaren pozez.

Ibilli gaitezan goituz, bizitza basterrak,

eder-iturrituz egungiro, emai pozkorrak;

unerik unerako zantzo, gazte deadarrak,

ibilli eskuratuz biozbide, zeru-lurrak.

Ba, dana da, maitasunez gatzitutako ore,

Iaungoikoaren emaitza, eskuarte sakona;

Bere Gogoaren sustartza, Bere irriparre,

guztira Bizia darion Argirik Onena.

Bideak dira bai, Iaungoikobide arimatiak,

egun-gorazko nekez eta, amesbera, egati...

lurra aztertuz dabilgun bide zerugarri,

bizitz-ibaian, gure... betirako malladiak!!

Bide argi, bide illun, bide zabal, estuak...

egizko bideak dira bai, ainbeste ikasgaiz,

ainbeste goiz-arratseratze betiraungarriz,

ainbeste goitasun, gurariz... egunka deituak!

O! Bai, etorri, gainik gain, biotz zabalez,

agurtuz bizia! Eta, aintzaldu bai, dan-dana,

edatuz beru lurrin, argi, izatearen guna...

dana, goietan gora, dana bai... Iainko bearrez!

Eta, kanta biziaren emai, esku pozkorra,

bere oñots arin eta, aldatz-gora aztuna;

kanta eder-ikara guztien gogo goitarra,

eta amets ukatuen samintasun ituna.

Kanta izar, gaubera, kukurruku dei zoliz,

egunaren iaiotza, goizaren etorrera;

kanta bai, maite-ederka, urretxindor eresiz,

biotzaren arintasun bere, itzartukera.

Kanta zeru oztin garbiaren goi, argiratze,

odei txuri-beltzituen eurimin, nai apala...

kanta bai, gogotsu, maitasunaren aterpe,

bikote bakoitzaren amesbide zabala.

Kanta goraka, biotz-begiz, eskurik eskura,

biziaren goraberak... O, kanta bai, betikoz,

kanta bein eta berriz, lur eta itxasoz,

ausnar bizian ametsak zuzenduz betira.

Ederkera guztiak kolkoratuz bidenabar,

kanta iturrituz lurraren emai, zerukera;

kanta une bakoitzaren muin, igarokera,

aizeño eskulari, tximist-itsuaren sugar!

Egunaren goiz garbiz, arratsalde illunez,

kanta giartsu, begizko diran bide pozgarriz;

bai Udaberri loretsu, Neguaren elurtez,

kanta goiz-gabero, betikotasun etorriz.

Intzaren goramin, larrosatxoaren egarri,

umearen irripar, gaztearen oiu ta zantzo;

kanta neskatx lirain, garbiaren muxu-gorri,

bere amets gorien oinkada, egadatxo gozo.

Kanta bai, aur txikiaren panpintasun guri,

ian-bearka amatxoren begietako eresi;

kanta aiton-amonaren gogo-illobati,

ipui oroiketa berezian errai-iturri.

Kanta poxpolinka, arto-garitzaz, belarrez...

egada pozkorretan etorriaren ikutuz;

kanta bai, biotz-arima guztia sustartuz

gauzak dakarten berezko doai, ta, eskarrez.

Kanta etxeko laratz, suaren berotasuna,

mai ondotxoan inguratzen dan sendi batua;

kanta otoitzaren indar, maitezko otordua,

anai arteko elkarbide eta, goitasuna.

Kanta unero poztasun, baitura ederrez

egi gordin ta.. zuzentasunezko ekarriz;

kanta bai, Olerkari! sugarra dan illuntiz,

Iaungoikoratze bide, ederdi sakonez!

Kanta bai, kanta betikoz bizitzaren sena

biotz-begiakin maite-dariozko gogoratzez;

kanta goraka, kanta Egillearen Izena,

egarria asetuz Bere Magal Eskuartez!