Mendi-bidea

Anizeto Zugasti

Mendian gora nijoa

nekez, makalik pausoa...

Latza da mendi-bidea!

Or arri-kaskar, an zugaitz-adar,

goitik eguzki errea:

nondik naitikan nekea!

Latza da mendi-bidea!

Mendian gora, gora-goraka,

—arte, aritz eta pago—

ibilliago ta estuago...

zatotikan ardo-trago.

Lagun, gorosti-makilla,

gora! Gallurraren billa.

Latza da mendi-bidea!

Ala ta guzti, ordea,

mendi-bidearen latzak

ba-ditu maite-oñatzak:

        —«Ezker-eskubi sastraka;

        Erditik ni, taka-taka,

        Mendian gora-goraka.

        An, or da emen

        Sastraka edertzen

        Sasi-arroxa.

        Eta, loreak maite-mindu-ta,

        Zoratzen,

        Pinpilinpoxa.

        Alkarri biak musuka

        Zein baño zein; ez aspertzen.

        Ta sasiaren adarrak

        Zintzilik an, or da emen

        Ama Birjiña-atxaparrak,

        Usai gozoa botatzen;

        Alkar-maiteen maitasun-garrak

        Ezer palta ez dezaten».

Mendi-bidearen latzak

ba-ditu maite-oñatzak!

Giza-bizitza gogoratzen dit

gaur neri mendi-bideak.

Ez ote dira, bata ta beste,

biak alkarren kideak?

Nekeak ditu gizonarentzat

bizitzan gora-bearrak:

Aurrera nai, ta beretzat

bidean arri-kaskarrak,

pozaren ordez negarrak.

Gorago eta bizitza

beretzat neketsuago.

Eta, gero gallurrean,

an goian, zer ote dago? ...

Latza da mendi-bidea!

baño, gallurrak ara ezkero,

osasuntsu du aidea;

ta atsedena ta pakea.

Zergatikan ez giza-bizitzak,

nekeak neke, an gallurrean,

azkena pozez betea?

Latza da mendi-bidea!

Ala ta guzti, ordea,

mendi-bidearen latzak

ba-ditu maite-oñatzak.

Geiago giza-bizitzak!