Gudu
Aurraitz
Gugu ankerra!
zeure atsekabe ta oinazeakaz
il zenduzan, betiko,
nire barruko baretasun eta poza.
Gazte nintzan. Guztiz gazte.
Baina errukibarik sartu eustan,
biotza zear, sastakai zorrotza.
Ta ankerki urratu
neure aragi gordina.
Arrezkero minbera daukat gogoa,
ta atertzeke dariste zauriak odola.
Negarrez azazketako baino
minbereago dot biotza,
negarra ez da izan be gizonen osakaia
ta atsekabe ta lorpean dantzut
Erriaren anotsa.
Bakarrik noa, tontor elkorrean,
pentsamentuen bakartada itzelean,
nora eztakidala,
ta neure antzeko zaurituen bat baino
ez dot aurkietan
bere atsekabean iezarrita
nekez apurtuta
zetara io ez dakiala,
ioandako aldiari deutsala
mundu ausiari begira...
Ta negarrez dakustaz basoak
gogaibarik igesi doakun
gaztediari begira.
|