Larrosa gorriok!

Aurraitz

Larrosa gorriok!

Odola zarie nire eskuetan.

Odola!

Odol gorria!

Olakoxe gazte-odol kutsugea

ixuri genduan, beiñola,

ta arrezkero ezin osatu da

nire biotzeko zauria.

Bizkor dabil mundua

gaztedi barriaren urduritasunean,

eta danean dakust odola

—odol garden eta odol zikiña—:

Atsekabetuen odola poztu guraz,

gosekillen odola ogi-billa,

gorrotoaren odola iltzaille,

zuzentasunik-ezaren odola zuzentzari deiez,

asperkundearen odola opagei-eske

ta odol ustela

odol garbia loitu guraz.

Dana odola,

odola,

odola ta odola.

Larrosa gorriok!

Odol garbiaren ezaugarri

zatxataze eskuetan.

Igurtzi dazuez, ba, zeuen odol gozatsuaz,

neure esku lamok,

odol loiaren zurrumbillo zaratatsuan

neure odola be zikindu ez daiten.

Eta, zeuen urriñaren uientuz

osatu neure biotzeko zauriak be,

ustel-kutsurik sar eztagidan.

Odola!

Larrosa gorrien odol gardena!

Edatu egizue biotzetan

Maiatza'ren maitetasun garbia.