Lugiñaren esku latzak

Aurraitz

Lugiñaren esku latzak!

Amaika alperri jaten emondako

esku trunbiltsuak!

Eta eztau iñok aintzat

zure neke ta alegiñik.

Bigura asko dozuz bizkarrean

onurak mixketan,

eta izerdi, lor eta neke

—ixil eta bakez—

daroazu bizia.

Ezesteko baiño eztira zugaz gomutetan

eta, zu, aurrera, beti,

ekaitz guztieri aurpegi emonez,

bekokia goian eta eskuak lanean.

Txiki agertzen zara mundu gaikoi

ta gauzeztanaren agerrean;

baiña, gizartean ezetsia zarean arren,

aundia da zure gizontasuna.

Guztientzat dozu zabal biotza,

baiña mundu barriak alegin guztiak dagiz

zu zapaldu, billoizik itxi ta zapuzteko.

Eta zuk, gau ta egun diarduzu bearrean

alperrak elikatu ta lapurrak asetu aal izateko.

Egunen betez apurtuko zure egotarria

ta ordu antxe konturatuko etsai,

izerdi-lapur, geldo ta uzenak.

Lugiñaren esku latzak!

Noz ezagutuko ete

zure neke ta izerdien balioa

munduko arrokeri gauzeztanak?