Ibaiarena

S. Muniategi

Bidebera, bizia arinka, lasterrez

apur-apurka, ibai ertzetan emanaz...

O!, ze gauzak esaten ditun urak,

xurrumur gozoan eta, bertanbera

ze, bidegai, ezkutuak agertzen ditun,

aizearekin aopekotan eskuz-esku,

gau-egunezko zerupe aldakorrez,

itxas aundia besarkatu baño len!

Itxaropenezko emai ibilgarriz,

errekaz-erreka ta, kanta-kantari,

biotza ler, taupaka, eskeintza betean...

O, ene aitzarteko iturburu apal,

mendiaren ugatz, iturriño iturri!

borborka, sorburu gardenez sortua,

egon eziñezko oñaze, minduraz...

ai! nora oa ain artega, igesi?

Itxasorako bideratze beartuan,

ibai-ondoko lur-bazterrak ezetuz

eta, loreakin ederzale, berrimin,

aurrerantza oa amets-ausnarrean

illargi, laño, ta goiko izarrakin,

bideetako egunkera ezberdiñez,

aurrera oa bai, bizitzarekin kutunka,

betikotasuna darion oiartzunez.

Aurrerantza oa bai, geraka, berez...

dana gibel, dana goi, artean utziz:

zeure lur, zeure izar eta landare,

unero zeure bizitza igeskorra,

ikutu arin, goraldi munkorretan

txustarrik-txustar ur-tantoka barnetuz...

beti, urduri beti, bai, berrizale;

beti aurrera, amets-itzaropenez

biotzaren edergai, zatirik onenak

bidezko lore eta, zugatz artean

betiko erein ta, betiko erantziz...

Olaxe, igaropen, oroitz biziakin...

bai, goiz-gora alai ta, arrats itunez;

orri erortze itun, zeru goibelez

egun bakoitzaren ioan-etorrian;

Ara nire ibilliaren itxasoratze!

goiz argikor ala, illuntze batean?

...Bizi-aldatze, unetxo oargabean

elduko naiz bai, azkenengo nerera,

neure itxaso sakon, Egun Aundira!