Itzarkunde

Muniategi'tar Sabin

Egoz-ego

ta, orririk orri,

eguzkiaren ikutura

lotan, illik zegon dana,

esnatu da bai, bizira.

Belardi eze,

zelai, bide bazterretan

bioleta bakanak,

erlemin daude

ametsez beteak.

Aizeak ere bigunki dakar

oinbide, biotz-egoetara,

ioaldi, gogai ariñetan

etorkizun sutsu, zerutar

bidearen poza.

Argi-iturrietan

iaio-berri dan izarño,

ezkutu alaia;

beatzetan gilbera, ikutukor,

eskuetara ernez datorkigun

umetxo gozo,

gogai bultzakor,

itxaropen bizia.

Itzarkunde,

goratze, nai bete-betea da,

(itzal-argi-emez iantzia)

Udaberri zantzuz

dana, eskurakor

dana, ikutugarri;

egaka eta narrez,

bide guztietan agertuz

alako goitasun sutsu,

zorionaren guraria...

batzuetan minbera,

—ezbaiaren ezbaiez—

biotzaren, erdian estalia.