|
Bil!, Bil!!, Bilbo!!!
A. Zubikarai
Ur
ta
lur,
bits
ta
lits,
lan
ta
gar,
kai
ta
kei...
Ten da ten
malluka
jo ta joten
arlandutako
bizia dirudi,
euzkoen
Bilbo,
Artxandan,
landan,
zuri begira
zotinka
ta
zatika
datorkidan
zure izatearen
irudi
Jo ta ekin,
izerdiz,
zirin zirin
likindutako
keia dirudi,
Bankoen
Bilbo,
goietan,
aizetan,
zure barrutik
lurrunka
ta
urruka
igarten dan
zure arnasaren
ats-aldi!
Kei
ta
kai,
gar
ta
lan,
bits
ta
lits,
lur
ta
ur...
Len,
Basurton
ortu,
Deustun
zulu,
Abandon
mando
ta
Begoñan
oña
zendula
bizi ziñan,
Bilbo
txinbo,
tambolin
ta
txakolin
erabilliz
lanaren
atsegin.
Gaur,
ura ta lurra
dira
zure bizi
ta
zure ezti.
Uraren sakona
ta
lurraren barruna.
Itxasoa arnasa
ta
lurra bularra.
Itxasoa amesa
ta
lurra babesa.
Ta biotza...
buztin mokotsa.
Ta muiña...
lokatz zikiña.
Zure indarrez
arrotu,
erre,
ta
makiñaen txirri
ta labaer orru
otsean,
urre
biurtzen
jakin dozun
lupetz zakarra.
Makiñaen txirri,
labaen orru...
ta bilbotarren
etenbako iñardu,
egunen ordu
ta
gabaen kontu
astunetan.
Itxasoa ta lurra,
or Bilbo,
zure amesen
sortze ta gallurra.
Zure amesen
sortze ta gallurra
ta zure izerdien
egarri lapurra.
Ta
ontzi zatarrez
bete dozuz
zure erriberak.
Ta
ontzi beteak
bota dozuz
tatarrez
Ibaizabal bera,
itxasoetan
sartuz,
bitsezko aparretan
bidea
sortuz,
zure kolkoan utziz
meatz zakarren
labea,
ta uretan antziz
urre gorriaren
kezkea,
ipar
ta
izar
artuz
England ugartea
nai
urruneko Ameriketea.
Labak gori
ta urak urdin,
orra
ta
urra
Bilbo,
gordin gordin,
zure elgorri!!
................
................
Lengoari begira
illun
ikusten dut,
Bilbo kutun,
zure
semien gutun.
Lope
batek
kolpe
ta
bere izena
—Haro—
zure kaletan
aizeetan
jarri eban
oparo
ta
luzaro.
Euzkoak,
nunbait,
kondien bildur
garai aretan
eta
jaunen makur.
Edo
kondiak
euzkoen samur
ta
urrien gardun.
Geroago
ba dozu
zure kondaira
garratza:
gatza
ta
bengantza.
Gatzaren zuria
ta
odolaren gorria!
Ontzien agaetan,
maste nausietan,
aizeari musuka,
izarrei kiñuka,
erriei uxuka
ta argiari agurka
darabiltzuzan
zuriaren zuria
ta
gorriaren gorria!
Gatza ta odolaren
kolore bizia!
Ta zuk,
zure nortasunaren irakiñean,
bilbotar namin mamiñean
min artueran,
bizitu,
larritu
ta
gazitu
zendun
zure odolaren
gatza;
ta dantzan egin
ta eragin,
zoro-zoromin,
bengantzetan
ta
odoletan
gatzaren dantza!
Ondoren
«matxiñada».
Barriro
odolaren igikada
ta nortasunaren zirikada.
Barriro
Bilbo bilbotar,
zergarik artu nai ez
libertadearen kaltez
norbere lepotan.
Urrengo
«Zamakolas,
anai arteko
odola,
abandotarren aurkako
itsukerizko
ujola.
«Bakezko portu»
Abandon sortu
ta zu,
Bilbo,
arrotu,
gogortu
ta gorrotoan
tontortu.
Ta gizaldi barrian,
barriro aidian,
izkilluen otsian,
txapelgorrien elgorria
uxatu gurarian.
Ta oraintsugo,
egun-egungo,
zure kaletan
eta mugetan
gu geuk,
—jo ta eup—
egin dogun
gerra
landerra...
Ba dozu
Bilbo,
gerraetan
nun okertu
sayetz
igerra!
Ta
—gerrak gerratan—
ba dozu
zure edesti
ixilla,
ixilla,
ez illa.
Egunero,
sortuz gero,
izerdi likiñetan
ogiaren premiñetan,
edo,
egarri lizunetan
urrearen amesetan
osotzen dan
edesti
zurbilla,
umilla.
Zure biziaren
erne miña
mindu
ta beroz
—ta diroz—
arrotzen daben
edesti
gallena,
zallena:
Lanaren edestia.
Sortzez
ta
zartzez,
aragien mitz
nai
azurren muin
lez,
zure-zureko,
bizi-biziko,
beti-betiko
dozun
lanaren edestia.
Pekatuk
aztuz,
birtutez
betez,
dotorez
ta
ohorez,
bereziz
ta
mereziz,
apaindu
ta zaindu
erastuna:
Lanerako
nortasuna
ta
osotasuna.
Norbere izatea
itto,
ta gizarte alkartzea
iyo
nairik,
gizona gizondu
ta
Bilbo bilbotzeko
asmoz
ta
gogoz,
bilbotarrak,
antxiñako bakartadetan,
errepublika txikien
garaietan,
ta gaurko batzarretan,
andikeri egarrien
aldietan,
otoitza bezin fedetsu,
ta bizia aiña kementsu,
egunero,
egunero,
bakoitzaren indarretan
eta odolaren garretan
esan,
jasan,
ekin,
egin,
sortu,
lortu,
ames,
babes,
ta bizi
—bizi!—
egiten daben
lanaren edestia.
Lurrean ostroak
ta itxasoan egoak
daukazala,
Bilboren erraietan
eta
amesetan
igarten dan
Lanaren edestia.
Lan
ta
lan,
ten
da
ten,
min
ta
min,
jo
ta
jo,
su
ta
su...!
Lan
ta
lan,
goizetan
lez
gabetan,
gerretan
eta
baketan,
lurpetan,
kaletan,
etxetan,
kaietan,
uretan,
suetan,
urtien urtetan,
gizaldien betetan!
Bilbo!
Lanean irasi,
lanean azi,
lanean bizi
ta
lanean berezi
zarean
Bilbo!
Nik eztakit zuri kantuz
zelan ekin.
Nik ba dakit zuri oyuz
zelan egin:
Bilbo,
Bilbo!
txinbo
ta
urbilgo,
lanari tinko,
ekiñez zintzo
etzara ilgo!
Bil, bil, Bilbo,
lanaren Bilbo,
betiko Bilbo!!!
|
