Eiztariak...

I. Olea

Sortatxo bat bertso berri,

eiztarion ezaugarri,

orain nai nituzke jarri.

Burutik zerbait arindurikan

gaudela diot igarri.

Zentzu gutxiz gabiltz sarri

utsaren ondoren larri,

munduaren parregarri.

Apizio au degunak

danok oso ezagunak:

ez gera kopet illunak.

Lagun artean mokau goxoak

gustatu izan zaigunak,

mundu ontako egunak,

emengo eginkizunak

eramaten dakigunak.

Gauzarikan ederrena

juntaturik alkarrena

zer egiñ pentsa aurrena.

«Ikusia da biar goizean

uso asko datorrena.

Goatz al dan azkarrena».

Gertatzen dana urrena

azkarrena bizkorrena.

Aurrez kontuak atera

laxterka mendi aldera

lekua arrapatzera.

Nai gendukena uso guziak

ekarri geure parera.

Ta gu batetik bestera

ontz ero baten antzera.

Ondo zelebriak gera!

Aizeari sarri usai

lo eziñ egiñik esnai

gau ta egun beti ernai.

Malezi asko, tranpaz beteak

moxorrokeriz ere bai.

Guztiak geuretzako nai

tabernan itxuraz anai

mendira juan da etsai.

Goizean goizo mendira

illunduta erretira,

emazteak arpegira:

«Uste dedanez alperrik nago

zure usoei begira».

Bi tiro dizkiet tira

erori zaizkit sasira

nunbait an izango dira.

Aitzaki eta manera

azkar etxetik atera,

lanari aldebatera.

Geiena uste degun garain

paltatzen zaigu aukera.

Tirua bota aidera

luma mordua lurrera

baiña okela aurrera...

Mendira juan arren goiz

galtzak zikindu arren loiz

beti ez gabiltz arrazoiz.

Usoak bota izan ditugu

guk zillarrezko perdigoiz.

Gertatu izan da iñoiz

oraiñ egon arren sasoiz

ez nua esaterik noiz...

Usuak artu aitzaki

eta libratu egoki,

goxatzen gera ederki.

Emaztearen trabarik gabe

nork arrastoratu noski?

Baiña gabiltzan poliki,

erori gindezke aurki

andreak dana baleki.

Emazte batek esana

oraiñ jarriko dedana:

«Badaukat zer eramana!

Nere senarra orbelen gisa

ego-aizeak darama.

Seguru egon zuana

nerekiñ ezkontzen lana

jakiñ izan banu dana».

Jarri ditzagun pakeak.

Ez du galerik trukeak,

emaztearen eskeak.

Gure oitura edo bizio

auek ez dira merkeak.

Utsa bagiña dukeak.

Urte guztiko nekeak

eramaten digu keak.

Munizio ta kotuak

danak ongi pagatuak,

galanki egin kastuak.

Etxekoandreak bukatu ditu

nerekin zitun tratuak

ez dit barkatzen gajuak

egindako pekatuak,

orain ditugu kontuak...

Jarri ezkero entzuten

erreza da antz ematen,

porru-jorra txarrak aurten.

Esan bear det ondorengoak

garbiro jakiñ dezaten:

errez da eizean asten

zalla griña txarrak uzten.

Nola putzutikan irten?

Zorioneko usua

guretzat izen gozua,

egazti kuriosua.

Mundu-erdia txoratu dezu

ez bada ere osua,

botata ezin jasua

onek ematen dit sua

etzera eiz erosua.