Sorgiña eta mutil sendua

B. Enbeita

           Sorgiñak:

Egun argitan lo egiten dot,

Baiña gaba da neuria.

Siñistu ez arren, askok artzen dau

Sorgiñaren arduria;

Arro samarrak nire lepotik

Dauke barre-egin guria,

Baiña Sorgiñan gomuta onek

Kentzen dautse loguria.

           Mutillak:

Egun guztian lo zorroan ta

Gaba zeuria bakarrik;

Nik gau orretan lo egiten dot,

Ezbadot ibil bearrik;

Noizik noizera juanagaitik

Gaur arte ez dot okerrik;

Niregan ezta sekulan sortu

Atso sorgiñen bildurrik.

           Sorgiñak:

Atzo ondiño izan zenduzan

Une larri ta estuak,

zure aurrian ikusiagaz

Sorgin zarraren saltuak.

Tentau zenduzan Ama Karmengo,

Zeruko santa-santuak.

On aundirikan ez eutzun egin

Atzo gaubeko sustuak.

           Mutillak:

Zure saltuak ez dira izango

Orrenbesteko altsuak.

Zure beso ta txanka me orrek

Ezin izan indartsuak,

Gau beranduan egiñagaitik

Ikaratzeko zantzuak.

Zer egin leike egun argitan

Ibili ezin dan atsuak?

           Sorgiñak:

Bada ezpadan ez nagizula

Emen salatu larregi,

Atzo gaubian zetan ez dala

Parkatu neutzun geiegi.

Entzun egizuz Sorgin zar onen

Bildurgarrizko bi egi:

Daukazun dana kenduko dautzut

Eta kakuan eskegi.

           Mutillak:

Zure irrintzi eta orruak

Eragin dauste gogaitu,

Alakon baten makilla bataz

Egingo zaitut garbitu;

Zure azur ta azal zimelez

Txakurra egingot loditu,

Orduan zure sorginkeriak

Egingo dira amaitu.

           Aita zarrak:

Sorgin kontuan asko entzun dot

Txikitxutatik onaiño,

Baiña olango sorgin klaserik

Ez dot ikusi ondiño.

Mundu kazkarrai begiratuta

Aita zar onek au diño:

«Gaur bere sorgin geiago dala

Pagatzaille onak baiño».