Gertaketa

X.

Uri andi bateko txaidian zearrez

nenbillan illunkera batean bakarrik,

neure asperraldia aldendu bearrez,

eta alai tokitxo bat billatu nairik.

Jun bearren bearraz aurkitu nintzean

txaide biur, zikin ta itzal illunean;

ez neban iñor ezaun, eta oartzera,

erreskan sar ta jarrai neban nik aurrera.

Iñori be galdetu barik, baiña atezu

atadian barrura ta zurguan gora

eldu nintzan, nai edo nai ezta kontixu,

gorpu illari «belan» egozan albora.

«Aitearen» eginda, ez nenkian nundik,

koloka nintzan andik, zurguan beerantza,

izu biziak jota, pozkorra nintzanik

aztuta, neure izate len zana, antza.

An artu neban ibil-oldez, orraitiño,

aurreko orna zurira joan ezpa-nintza,

gelditu barik bizkor, ao betez bitsa,

or nuribaitetik nintzan aringa oindiño.