Argitu buru-biotzak

Aurraitz

Illetaz estalita daukaguz basoak,

Erri zuzituaren bizkar odolduan.

Lerdoien goibel baltzak, ba-dauz biotzetan,

jazarpen ta urte illunen ezaugarri latzak.

Etsaien begikuneen edenak mindurik,

bular zaurituetan ler bearrik bake.

Joanak gogoan ta, barriro be eun neke:

Soraioz ezin iraun olako arorik.

Milla arrisku artean, geroari adi,

bildurrak ez dau indarrik, gogaien zidorrez.

Odolaren deiari jarrai bear, maitez

Erri-kalte daitenak alde bei gugandi.

Odol eta izerdizko bide estuak zear

zintzoen adoreak ba-dau itxaropena.

—Laiñoek urraturik, elduko eguna:—

Ordu larrien deian ez beite iñor makar.

Izkuntza zapuzturik, oitura arrotzak gain.

Jasan eziña izan au, ezpa-gara erkin.

Ezin daikegu, beti, buru-makar egin

Geroaren zemaia oska dogu orain.

Diru-zale ta etoi suntsi beitez, urrun,

odol-zurrunbilloak bestela iruntsiko.

Erru bako begirik ez dogu nai ezko:

Laiño dagoz arruak, ez osertza ain illun.

Kendu daigun gogotik lerdoien ittuna;

buru ta biotz argiz ekin arloari.

Joanak joan, beitu etorkizunari,

nabarmendu ez daiten betirako illuna.