Garbiak
Luis Arostegi
Aratz-garbiak zare:
berez-errez dozue
ontasunaren siñiste.
Alai-garbiak:
mundu on-zabala,
amaibako orain-geroa,
zeuona dozue.
Eguna langoak,
argi-garbiak zare.
Nondik argitzen zuek ez jakin,
eta bizi nare-garbian
barru ta kanpo ez berezi.
Argi orren zorionak
urrindik eta ain indar-ezti
dei dagi.
Baiña gugan ez zuen argirik.
Leen-geroz gogo-illun,
maite dogu bakarrik, maite,
garbi zoli orren
izpi larriña.
Pozez-triste dakusgu dei
ezkutu-garbia,
eta bagoaz-edo, billa,
nora ez jakin.
Wolkersdorf, 1980
|