Arbasoen urratsetan

Usarraga-zar

Arbaso aien urrats berrizten

gogoz nai nuke abestu

ta idatzi, ez dedin aztu

badaukagu zertaz poztu.

Borondateko egin-ontzi au

iñoiz ez dedilla ustu,

baizik, al bada gaiñeztu

oitura zarrak berriztu

eta bertsoz aberastu.

Kondairaren edestia

zu ola gizon jantzia

ta baso mutil gaztia.

ekazaria zeure lurretan

murgildua ta josia,

kirol, dantza, abestia,

euskal erleen eztia,

maitasun intzez bustia.

Norbaiten irudimenak

ain ziran ziur da onak,

egi biurtu diranak.

Arbaso aien urrats berrizten

emen bildu gera danak,

len banatuak giñanak,

asko dezake... «Bai Jaunak»

batasunaren almenak.

Igaroaren gau beltza

aztertutzeko ametsa,

eman genduan baietza.

Baso-mutilla, arpanaz lantzen

ta ikazkiñak ikatza,

nekazariak lurgintza,

erriak kantu ta dantza,

arbaso zarrei goraltza.

Euskadirentzat ispillu

begiratuko bagendu,

geuretzat maixu gera gu.

Lena eskertuz geroarentzat

orra nola borobildu,

ta geiago dezakegu,

indarrak ditzagun bildu

geroa gure zai degu.

Agur arbaso maiteak,

zuen euskal birtuteak

daude zaindu ta gordeak.

Geuregan artuz zuen langintza,

oitura eta nekeak

geroai erakusteak

gauzka pozkidaz beteak

zuen seme izateak.

Gogoz nai nuen abestu

ta idatzi, ez dedin aztu...