Itxasoa

Muniategi'tar Sabin

Aldakor da itxasoa

aldiz aztun ta, gogorra.

Deungea ta izukorra

ekaitz illunen orroa

edota baita leguna

atsegin ta laztankorra

ur-zelai otzan, barea,

erabat sakon, kutuna.

Urpetza zoragarria,

ederra, ezin obea,

goratsu ta pozgarria;

ta, egun ozkirrietan,

zerutasunez betea.

Oiñez ibilteko eran

zelaitasun urdin-arrez

gure ibilte gogoa

amets-eragin sorgiñez

aunditzeko añakoa

egun-sentiz, arrats-beran.

Edo alderantziz, gogor,

itxutasun nabarmenez

txistu-oska ta, bitsetan

inpernutar eragiñez

aizeak erabat mozkor

ontzi eta arkaitz gaiñez

ugiñakin batera, or,

ekiñaldi zorrotzetan

erasotzen dutenean...

Bai garratza itxasoa

alako abordanapean,

osertzik osertz, illuna

gaiñeratzen zaigunean

kokilduz gure gogoa!

Gau-egunen goiberatan

bizitzaren antzekoa:

igikorra ta zoroa,

beren ioan-etorrietan

gizonaren erakoa...