L I T E R A T U R   A L D I Z K A R I E N
G O R D A I L U A

 

 
 

                   - Literatur Aldizkarien Gordailua
                   - Olerti aldizkaria
                   - Ale honen aurkibidea

                   - Ale honi buruzkoak (azalaren irudia eta fitxa)

Aurreko artikulua— Olerti 1982 (1982) —Hurrengo artikulua




 

 

«Gaua gauekoentzat»?

 

Luis Baraiazarra

 

Gaua ezarian-ezarian

sartu da;

egunaren txanda

hartu bitartean,

biok goxoki laztantzen dira

ortzeak tur-erlaitzekin

topo egiten duen kantoian.

 

Egunero gurutzatzen

dira elkarrekin

betiko hegian,

iragan ta geroaren

ibiltegian.

 

        Egunak, mendi-betazal

        urrunean

        utzi du agurrean

        bere begirada gorixkaren

        maiteko lorratza.

        Gauaroaren ederra!

 

Gero arranoak

bere hegal beltzak

hedatuz gure gain

itzaltasun arrea

haunditasun misteriotsu bat

damaio, argiaren ordain.

Atseden-gonbidapena... !

Ez du oraindik

menderatu dena.

 

                Gaurkoarenak egin du;

                egunaren ahots lakarra

                ez, orraitio, ixildu

                soka-dantzaren haria ez da

                bere baitara bildu.

                Egunaren iluneko eranskin,

                kaleak bizi irauten du

                gaur, lurrunbatzetan bor-bor baitu irakin

 

        Leiho-zirrikitutik

        dirdai dagien bitxira

        inguma gizen haustun bat

        sartu da plaza itxira;

        bere dantza eroan

        bira ta bira

        txoketako biribilketa hautsira.

 

                Mur-mur

                zerbait erranez belarrira;

                nork jakin maite-irritsez

                ala has        errez...

                badiruri kortejatzera

                datorrela, inguru-minguru,

                bitxi gori xarmantaren ertzera.

 

Eta gauak bere betoskoz

legera deitu duenean,

men egin dut

haren esanera.

Kaleko astrapalak

urruneko hots apalak

bihurtuz zihoazen

haren kolko sakonean galdurik,

desorduak ahuldurik.

 

Ilunaren altzo bigunean

amildu nintzen

neure buruari

nekea arintzen

loaren laztan lausoan.

Triki-traka denak ahantziz

ni bezela logale goiztar hauzoan.

 

        Biar, ezkonortetik berriro

        bihurtuko naiz senera

        betiko lehenera

        eguneroko lanera.

 

Ez dut biharamoneko

lo-erre beldurrik

txit eginik bainago

eguneko zidorrera

ordu-kurpilen lorrera.

 

        Baina iratxo guztiak

        ilunbetako aztiak

        gainean nituen.

        Gabak, bart, haur bat bezala,

        bere beso bigun bezain beltzetan

        bildu nauanean,

        ez nituen itzali

        konortearen begiak.

        Moltzoka, nahasian

        zekarzkidan irudiak,

        bultzaka zurrunbiloka

        gauaren barne-argiak.

        Eta... iratzarrik negoen

        iratzarrik eta zain!!

        gauero lagun dudan

        aizun-herio goxoaren zain.

        Burukoarekin burrukan,

        ametsezko irakinetan gainezka

        buru-austeren buruhaustez

        eho ezineko kezka

        nahi gabe galdezka.

        Pausaldirik eman ezinik

        gogo-indarrai

        ideia-bisuts artean jarrai

        gogoeta desbideratuetan ernai

        sukarrezko ixuri irabiatu

        erogarrian iratzarrik

        iratzarrik gauaren baitan

        urduri, izerdi-larritan.

        Iratzarrik

        eta bakarrik.

        Bestetako lagun afoa,

        sukarrez duzu altzoa.

 

Ene barne-ekaitzaren

entzule ixila,

mita aldiz herstutu zaitut

bake bila.

Irrika larriz igurtzia

baina azkenez, alferrikako itzulietan

etsipenez gaitzetsia...

 

        Gauaren luzea!

        orduz ornitua

        luzezko luzapenez orditua!

        Minituak ordu bihurtu,

        segunduak ere ezin agortu...

        denboraren ezin ehoa

        betikotasun taxuz

        dirauen haroa.

 

Gaua, indar berrien bizgarri,

itxaropen iturri

berritze-ixuri

argia, dakarzu kolkoan;

zure itzalaren hitsa

itzalitakoan.

 

        Gaua, misterio-aidezko

        lilura-ordua

        Kreazio-garaiko

        aintzin-akordua!

 

Txokoz beterik gaua,

txokoak maiteminduz,

maiteminduak irrikaz...

Baina bart parte txarreko

iratxoz hertsirik

garraxi egin nuen

erraien barnetik:

«GAUA GAUEKOENTZAT».

 



Literatur Aldizkarien Gordailua Susa argitaletxearen egitasmoa da.