Asaben arnasa

Luis Baraiazarra

Haien jitte xaloa

prestutasun traza,

barne-ezpal finaren

leinargizko jasa!

Neugan jaso nahi nuke

asaben arnasa

lehenean bilduz

doan bizitza-mataza.

Ezabatzear dago

lehenean irtena

denboraren altzoan

doan erretena.

Soinu goxoz zetorren

uhinaren etena!

Galdu al du ezpalak

jatorrizko sena?

Nahigabezko galderak

bihotzetik gora odolez

irakinik zotinka ahora:

arbasoen sustraiak

utzirik albora

moda berritan txoro

nora goaz, nora?

Erori ote dira

lurrera hostoak

biziaren irudi

zituen txertoak?

Ez, badiraute lehengo

iori-arrastoak

guztiz ez baitezake

gal ekaitz gaiztoak.

Neguan zuhaiztiak

zurbil eta ori

esperantzazko hostoak

ondora erori

baina ez da gezaldu

barne-gihar hori...

errauspean txingarrak

irauten du gori.

Gaurko haize zakarrak

mehatxu-kantua;

zantzu gaiztoz ondotik

xistuz ornen dua,

baina haritzak gogor

baitu zimendua

udaberriz sortuko

al zaio mendua.

Ekaitzak ehortzia

orpoen ongarri

ur-kolkoan ondua

bizitza-giltzarri.

Lehengo euskal-haritza

—mendeen lokarri—

esperantza-arnasa,

lerden zaigu jarri.