Urre dizdira
A. Zubikarai
Aitita neban arrantzalia,
piloto txiki aita guria,
naiago dot nik asko ikasi,
kapitan legez artu lemia.
Aitita beti eskamak kentzen,
aita ostera galoiak zaintzen,
lemako jaube egiten ba naz
Inditara ni urrea batzen.
Urreak dakar ospea,
urreak dakar dizdira,
ekarko dautsut Katalin
urre gorrizko katia.
Urre gorrizko katia,
zillar zurizko domiña,
nire kapitan izarrak
eingo dautsue argia.
Beti tatarrez ezautu neban
amonatxo zar eta igarra,
ama ostera ezin zainduta
pilotoa zan aita gangarra.
Urrezko pitxiz jantziko zara
nigaz ezkontzen zareanean,
kapitanaren dama lakorik
ez da egongo errialdean.
|