Seaska

Juana de Ibarbourou

euskaratzailea: Muniategi'tar Sabin

Nik ba'neki nungo oianetik etorri zan

nire semearen seaska au borobiltzeko

zura eman zuan izai, zugaitz sendoa...

Bedeinkatu nai nuke bere izan bakuna.

Igarri nai nuke bai nungo zerupe argi,

Nungo aizepetan ain lerdenkiro azi zan

Oe txiki ta txukuna izateko elburuz

Izentatua zegon zugaitz sendo ederra.

Nik autatu izan nuen bai seaskatxo au

Urtarrillako goiz argitsu bero batean.

Nire lagunak ordea zumezkoa nai zuan,

Txuria ta polita otartxo bat bezela.

Baña ba'zan izai bat antziñatan iaioa

Nire semearentzat izateko aukeratua

Ta nik naiago izan nuen bere ol zindoa

Tupikiz apaindua! O, bai, idatzirik zegon!

Batzuetan gure aurtxoa lo dagon artean,

Nik gertakizun atsegiñak asmatzen ditut:

Bearbada bere adaburu azpian, ama,

Beltzeran baten-bat bere semeari bularra

Ematera aurkeztuko zan arratsaldetxoetan

Kabi-babesle dan izai, zugaitz itzaltsua,

Txori-loalez, txintada-eresiz, ta, urrumaz

Betetzen zan garai pozgarrizko une berean.

Tentea ta luzea izango zan bai benetan

Ba, iñoiz etzuan zurrunbilloak makur-azi,

Ez kaskabarrak koska, akats aundirik egin,

Aizeak etzun bere adarrik lauskitu izan!

Bera, besteak baño lenago Udaberrietan

Berritu, orritzen zan, bai! Ain osasuntsua zan!

Gizaundi on, biozgarri, eder bat zirudin,

Bere gerri lodi, bere adar zabalakin.

Aurtxo bat seaskatzeko zeure adar artean

Guztiz apalberatu ziñan zugaitz aundia:

!Nire semeen semeak seaska bear dituzu!

!Nire enda osoa zure beso, babespean!