L I T E R A T U R   A L D I Z K A R I E N
G O R D A I L U A

 

 
 

                   - Literatur Aldizkarien Gordailua
                   - Olerti aldizkaria
                   - Ale honen aurkibidea

                   - Ale honi buruzkoak (azalaren irudia eta fitxa)

Aurreko artikulua— Olerti 1983 (1984) —Hurrengo artikulua







 

 

Oianak dar-dar

 

X.

 

                Ez idan eskatu,

                ez nian eskeñi,

                bizitzaren aurrean

                bakarrik hi.

 

Oh! Aralar, Aralar,

oñaztarrien taberna,

elur erasoen enparantza,

aize minduen orrazi zorrotza,

garraztasun-sabel «Ama»,

lagun aut, baño aldiz, dagiak dar dar.

 

        Hire oianeko mintegian

pago gazte, lerden, zuzen,

bezela, jaio ta azi ukan

eraso, bizi nai-ta eziñezko burrukan

ire seme, nere lagun «Jose»,

hik dudan garraztasun ispillu, agian?

 

                Ez idan eskatu,

                ez nian eskeñi,

                bakardadearen aurrean

                bakarrik hi.

 

        An, abenduko goiz elurtean,

Amaren sabel goxoa utzi,

maitasun emaitz, biur intzan lurtar,

aur izateko astirik gabe, azkar, g

izon arlora, abarkak jantzi

ta zutik, hire gurutz-bide atarian.

 

        Aur bat izanik, gizon antzera,

udaran uzta billa, neguan artzai.

Zuldar tarteko leen bizarra

kentzeke, deia, ator gerrara!

ta hi, bizitzeko maisu bakarrai

amor emanaz, or hua, nor iltzera?

 

                Ez idan eskatu,

                ez nian eskeini,

                zartzaroaren aurrean

                bakarrik hi.

 

        Gurutz bide abiatuan orra or,

lenengoz jo ukan lurra,

naiz jarraian zerbait altza,

ori ez ote, hire itsasoan arrolio mantxa?

kezkaren aldaba? lo kentzalle lapurra?

barkatu nere duda, neri ez diak ezer zor.

 

        Gerra, gudaritza, zazpi urte aundi,

Amaren sabeletik gizon izatera,

ez aurtzaro, ez gaztearo, dana laño,

eguzkia estaltzen duan odeia baño

beltzagoak estali dik hire bizitz sarrera,

gizarte asekaitz baten jangai izan haiz hi.

 

                Ez idan eskatu,

                ez nian eskeini,

                eziñaren aurrean

                bakarrik hi.

 

        Gerora jator, naiko aro egokia,

ola-gizon ondo ikusia, erri maitale,

nunbait alabear eta ezkongai,

emen ere bakardadea hire zai,

eziña, beti orpoz orpo, ta nik uste

au izan dela hire bigarren error-tokia.

 

        Nekezko beti igotze, hire mundua,

oskarbi gabeko oian illuna,

areago biurtu dik, osasunik ezak,

atzapar azkazaltsuz eldu dik gaitzak,

biurtuz oiana leize, illuna beltz, irria pena,

giltzarri gabe utziz hire bizitz atalburua.

 

                Ez idan eskatu,

                ez nian eskeñi,

                oñazearen aurrean

                bakarrik hi.

 

        Guda, bakardadea, gaitza, hire iru etsai,

lagunen laguntza gabe, geiegizko zama.

Irugarren lurreratze ontan, geiago ezin hik,

norbaitek lurrin artean, or aurkitu dik,

hire etsipenaren azken itokin tantana,

zergatik? nor ote, hire odolaren zai?

 

        Aldiz, nagok lotsaz, aldiz diat beldur...

lotsa, ez galdetua nola hengoen, nun,

beldur berriz, kezkaren mizto zorrotza,

nigan ote dutan zulatuz biotza,

izan ere, izan nauk hiretzat lagun,

bakarrik, illobira botatzeko eskuta bat lur.

 

        Ez idan eskatu,

ez nian eskeñi,

bizitzaren aurrean,

bakardadearen aurrean,

zartzaroaren aurrean,

eziñaren aurrean,

oñazearen aurrean,

eriotzaren aurrean,

beti bakarrik hi.

 

                Mundua hiretzat

                gudu-zelai,

                zeruan atseden zak

                lagunon zai.

 



Literatur Aldizkarien Gordailua Susa argitaletxearen egitasmoa da.