Maitasunaz

Aitzibar

Orduak tantaka

ilunabar ez zen zelai oparoan

landro usainean bildurik

lur busti berria

bizitzea dut neure obra nagusia

desioak

elur beroa ari du

zelai oparoa den zure sabeleen

bihotzak eten

mailuka

bihotzak beldurrak

nihibai

zuzutabe horren kontra

aparra haserrez

borroka bigunean

oroimena inoizko menderen batetan ahantzia

uso bi zuri harroak

zorabioa

leher zoria

lots xamur estalia

eta zure linea puztean laztana

ene eskuak hegaka

zure azalean eguzkia atzeman nahiean daldarrez

denbora tantaka

gure ondotik zankutsik igaro

ez dakigu nora.

Ez didazu

maite

ezer eskatzen

eta

bihotzari

esperantza josi nahi izan diot

eta neure kezka eskini

munduari

hitza apurtuko dut oihuka

inork ez bezala maite zaitudana

sinistu nahi dut

ametsaren ihartze lausotua

urdina biok bakarrik

biok urratu beharra

gaua kantari ari da

nik asmaturiko azken poema

eta inork ez dit ezer eskatzen

maite.

Etzanik

zure iztarren urezko erritmoa

luze eta zabal

guztiz etzanik

itsaso

zeru estalpe honi

buruz buru

begirahauts hura haize nauzu bilakatu

ene gorputzarekin batera

ehortzi nahi zenduen amodio ekaitzak

jarraituko zaitu

ta nigan izanen dira

haizeak biluztuko dizkizudan

bular labur

arnas

neke

guztiak

zuk betea nedukan bihotzak

gainezka egin zuen

zeure egin zenituen ene eskuak

ene musuak

zugan

urtu

haize itsaso zeru besarkada honetan.

Eta

eta

ezin nintekean

enamora:

maitasunagan

sinistea!