Manterola-tar Gabirel

Muniategi-tar Sabin

Manterola-tar Gabirel. Zeanuritarra.

Gorbeiaren sorbaldape osasungarrian

sor ta zuzpertu zan aren gogamen goitarra,

baserri lurrunezko erri ikusgarrian.

Aritzak, pagoak eta gaztañadi ederrak,

goiberatu ziran beren negu ta bai udaz

aren mutil-aroko osertz, etxe bazterrak

orduko artzaingo eta arto garitzakaz.

Bere ikasketak gero, Gazteizen egiñik,

ogeitalau urteko zala abadetu zan

erriaz eta euzkereaz maitemindurik

abadetzazko gurutzea leporatu eban.

Ogeitabi urte luze Eibar'en jaupari,

eta, beste amar bat urrun, an, Ingalandan,

kristautasun eta Aberriaren mezulari

azkatasun itxaropenezko maite-dantzan.

Amaren aoz aren biotzean euskerea

sartu ta betikotu zan errotsu ta, sendoro,

amaren laztanpean maitasunez gozoro

ikas izandako arbasoen berbetea.

Argia argitu zan aren gogo argian

ta, sinismenezko indar eta sentipenez

mintzo errikoi ta laztan maitagarrienez

janaritu zan Jaungoikozko iturri garbian.

Ta, euskal senez ekin eutsen lanari, gogoz,

Jaungoiko-Zalen, Ekin'en, Yakintza'n ta, abar,

benetako gogo, zintzotasunez, su ta gar,

euskerea argi ta garbi jasotzeko asmoz.

Adimena argi, biotza sutan, labe gori,

ipuiñak, bertsoak, goi-izpidun arnasaz

idatzi ebazan errezkiro ta ugari,

apaltasunezko bizitasun eder bataz.

«Aterki» izeneko olerki begikoan

diñoan lez zelan izten dan bazter batean,

erdi aztuta euririk ez dan bitartean...

Arek ez! Euskerea beti zeukan bai, gogoan!

Bere garaiko gizon on, abadea dogu beti,

apal, zintzo, Erri ta, EUSKERA alde,

ta, guk, emen, aren izena aintzaz omendu

txalotzen dogu, emen balego bezelaxe!!

Beraz, oroimen agurrezko txalo bero bat

deskatzue, ill-arte euskeraren gurtzalle,

benetako euskalari eta olerkide,

izandako Manterola-tar Gabirel'entzat!!

Larrean. 1986