—Hitz neurtuak—

Hatsaren bustia

Auxtin Zamora

(Poema hauek Maiatzek 88an argitaraturiko izen bereko liburutik hartuak dira, egilearen baimenarekin.)

Sasi sugetsuetan

Arats huntan,

iduzkiak,

garbi utzi dauku,

sartaldea,

zuhaitz abar eta abartxoak,

hosto gabeko sasi sugetsuak

desestekatzen dira,

zeru gorailean;

iduritzen zaut,

ezin urratuzko pentsamenak

dituztela preso beren xixtetan,

eta, sobera luzaz,

uzten badut neure soa,

beren laparretan,

nago ez nauten,

inkontzientzia batean,

berenganatuko.

Izarka

Eskubeteka iretsi dut denbora,

eta, izarka ari naizelarik,

gau beranduan,

ezin dut,

zango mainguka,

gehiago segi,

ifernua eta zerua artean

diren marra mugagarriak.

Ikusminekin,

galtzen dut,

neure arittoa,

eta, itsumandoka,

bururatzen,

neure jokoa.

Noiztenka

Noiztenka,

arrastoan ezartzen ditut begiak,

eta tanpez gelditzen neure pausuak,

ustez, haur nintzelarik bezala,

berritz ikusten dutala:

betazpal kliskako baten denbora

irauten zautan,

haizeargizeru sentimendutsu bat,

bainan nigarrek,

begiak lanbrotzen dauzkidate,

eta iduritzen zaut,

ilusio hori,

neure pausuek,

bruma bat bezala,

trabesatzen dutela.