—Irudiak—

Poetika

Jose Inazio Lasa Begiristain

Ttantta erori

eta erritmoaz

hasiera.

                       Honi, bizitza diotsue.

Inpultsoen losintxa

eta zabaltzen da

ZeruInpernua.

                       Honi, begiratu faltaz, ezerrez.

Hori joaten da,

galtzen, etorri zen modura,

bizitzaren izpi eta seinale.

                       Orduan, amaieraren bihotza.

                       Eta bihotza, sua.

                       Eta sua, izpia.

                       Eta izpi umila, ttantta,

                       berriz, beti, parrez, ttantta.

                       ZuNiHaren astindua, magia.

—Eta zer esango lukete? —galdegin enperadoreak.

—Dakusaguna besterik ez dela!

Ispilu (ibiltariaren oiartzunak) ibiltariak:

—Eta haren argia goizihintzetan dager.

Aitonak ahaztu du jakindurizko soinekoa.

Jaioko da berriz, jaioko,

eta gogoratuko dugu

ume distiratsua

edo katilu xuri hutsa.

Pozik zeuden horrela,

zetorren urak

jartzen zien ibilerarekin.

Behatzartean lizundu zitzaion

ogia.

Hurrengoan, zebilela, opil usaintsu:

zerbaiten traza da hau!