Bizia

Anonimo

Horma ertzean jezarririk,

hibairantz begiak,

sinets nahi nuen

ametsetan

zure uren ixuria zela

nik desio nuen bizia.

Nire bihotzak

galde egin nahi

zure norabideaz,

zure hildo zabaletik

ixuritako ur garbien norabideaz.

Ondoren ohartu nintzen

alferrikako zela nire ausnarketa,

jakin nezakeena baino gehiago

jakin gura nuela.

Zure zergatikoaren bila nenbilen

nirea arkitzeke,

zein ote zen unea

mila unen artean,

zein zure dizdira absolutua

mila dizdiren artean.

Iratzartzean,

bakoitzaren biziak

helburu eta zentzu berezia zuela

zure ur tanta bakoitzak

bere unea duen antzera

ikusi nuen,

ikasi nuen.

Itxaurte hark

zidan edegi zentzumena:

gizonaren bizia

ez da alferrikako;

ez da sortzea,

ez hiltzea.

Lanaren eta oinazearen lihoak

betiko jarduhak

osatzen du une bakoitza,

jaiotza eta heriotza

ondotik jarraiki

ondorio ez dira.

Eguneroko,

minutu orotako zeregina

historiaren iraultzak

aldatzen duela,

arras tankera desberdinez

jaio ta hiltzen garela

ikusi nuen,

ikasi nuen,

itxaurte hartan.