Obertura bitxia eta beste poesia bat

Mikel Anza

                                «When the night has been too longly

                                And the road has been too long

                                We just remember...

                                In the spring became the ROSE»

Xuabe, xuabe etzan naiteke

edonoren algodoian.

Gorrotoaren aztarnak

egurats kristaldua gandu

bihurtzen da.

        Han zagoz zu

        alga

        usain

        kresal

        eta olio.

Xuabe esan diezazuket maite

edonori esan diezaiokedana.

Hareazko erlojutik erortzen den

alea ezberdina da bakoitzean.

        Xuabe

        alga

        kresal

        usain

        eta olio

Xuabetasun naroa bilkin

dugularik.

gorputzak gantzutuz

        olio

        usain

        eta alga

        xuabe.

Gorrotoaren aztarna

eta xuabetasun naroa

nahasten doaz.

        Olio

        kresal

        alga

        eta usain

ahenduak 11

Triste jartzen hindun musika

entzuten

berdetu nitunan

hire begi sakonen marroiean.

Epeltasun borboriotsua

gorputzen ertz gardenak

biguina hunan basoa.

Gutxinaka,

etxe arkaikoen bistan,

ibaiaren miazketa,

gutxinaka

hostrotuz zihoan negua

paseoan gora.

Hatzak hotzak...

haina bihotza?

esango dut

              ohizko ez dudan erara,

alga tarteko olio.

kaiean lerratzen diren

sareetako korapilo,

itzaletan murgiltzen den

baten adio,

edonoiz eten daiteken

itsaso...

              zergaitik ez?

itsaso amodio

              zarela.

Oihanean oasia

Gorpuaren inguruan.

«Ahantz nazazue»

hasperenkatu zien

eta hala ere

malkoez biluztu

goroldioz apaindu biloak

olioz gantzutu gorpua

usain gozoa barreiatu

bide ezkutuetan..

«Ahantz nazazue»...

ez da posible izaten

batzutan

       kotxeetatik ertetzea

            ate herdoilduen karraxka

       negartiak errespetatzeagatik

zernentuzko higidura bat

egin zuen eskuaz

eta iparra seinalatu zidan

hegoa zelakoan