Klaraboizaleen sasoia

(Mikel Albisurentzat)

Mikel Hz. Abaitua

Ez

menturazaleen sasoia

ez duk amaitu

klaraboiak dauden bitartean,

etxeak eroriko dira

bonbardeoaren erdian

baina klaraboiek

zutik segituko ditek

eguzkira begira

hodei grixez

ebakitako zeru urdin batetan

eta Atlantida

berpiztuko den egun berean

odola itsasuraz nahastuz

beraien bihotzen kontra

oldartuko denean

berriro eseriko gaituk

sofa gorri batetan

anphora hautsita

easy skanking

eta Louis Amstrong-en tronpeta

entzunez

hire katuz belaunetan

kaya eta

the sun is shining

arratseko eguzkia

bisiloetan zehar

mara mara

sartzen

eseriko gaituk

azken liburua komentatzera

ulertzen al duk

zergatik esan zian

hire katuak

ez zegoela biharrik

hitzegiten ikasi zuen

egunean

hire poemak entzun zituen

egun hartan.

Egun hartan bertan

bota zizkiaten

urre gorrizko milaka ontza

itsaso berdera.

Baina gu beldur gaituk

kobarde izateagatik

ikara ematen zigutek

klaraboiek

horregatik bizi gaituk

lehenengo pisu ilunean.

Zubi latzen barandetako

biztanle ilunak

ibaira bota hituen

baranda txurietatik behera

baina ez gintuan ausartu

salbatzera joaten.

Gehienez ere

liburuak komentatzera

bulebarreko erlojupean

ez gehiagorik

katedral txuriak

ozeano moreetan

eraikitzen

eta elurrez inguraturiko

ermita beltzak

suntsitzen diren bitartean

batzu urruti

oso urruti

klaraboien sasoia

amaitu ez delako.