Maitasunez eta etsipenez

Laura Mintegi

Bizitzaz galdetu zenidan

eta ez nizun erantzuten jakin

Amodioaz galdetu zenidan

eta musuaz erantzun nizun

Heriotzaz galdetu zenidan

eta gure herriaren historia gogoerazi nizun

Adiskidetasunaz galdetu zenidan

eta begiak malkoz bete zitzaizkidan

Zoriontasunaz galdetu zenidan

eta aurpegia ezezagupenaren keinuaz tintantu zen

Bakardadeaz galdetu zenidan

bakardadeaz galdetu zenidan

eta, bizitzaren ispiluak nire irudia itzuli zidan.

                              Urrunegi

nire gauerdiko malko gaziaz

                                    busti zaitezen

Gau oro deseiatzen zaitut

    gauero agertzen zara nire ametsetan

        gabero sentitu nahi dut

            zure gorputzaren beroa,

                zure laztanak

Eta maindiren hotzak itzartzen nau

eta eguzkiak ez dit hotzik baino ematen,

zurekiko faltaz oharterazten nauen unean

    Hezurren dardara eroa ezin gerarazi

eta zakurra lotan

eta argiak pizturik

eta arratsaldeko zortzirak

eta musika irratian

eta idazluma korrika

eta orria lohiturik

eta ni hemen

eta zu nonbaiten

eta bakardadea nirekin

eta bakardadea zurekin

eta zakurra lotan, lotan...

eta argiak pizturik, pizturik...

eta...

Ba dakizu, hemen nagoela,

inolako esperantzarik gabe,

zure zain ilusio batetan,

hitzik ez didazula zuzenduko jakinez.

Ba dakizu, hemen naukazula,

mutu, halabeharrez,

hitzik ez didazula bidaliko,

ez ahoz, ez telefonoz, ez idatziz,

mihigain gabekoa nauzula,

beldurrez.

Ba dakizu hemen hilgo naizela,

zuregandik behar dudan haizea

hartu ezinik,

eguneroko bizitzan tantaka hiltzen,

errealitateari begiak itxiz,

etsipenez.

Badakizu, laztana,

maite zaitudala.

Inpernu gorriak ere

amaitu egiten dira.