Noblezia

Fermin Eguren

Etxe erraustuaren gerizan ezkutatu da neska

bonben lehertasunezko hatsari ihesi nahiz

baina soldaduak ikusi du

begi zolirik ohartu du haragi plazenta

horrorezko labyrintoan zotinka ihesi

eta gorputz guztia izeki zaio betan

su lama ahantzi batez

eta bolada hain luzeko inorekin ezak harrotua

ondotik doakio

neskatxa, neskatxa ederra, non ezkutatzen zara

bere baitan soldadoak, irritsak itoa

zatoz, zatoz enegana lili hori, ahantziko ditugu

suzko zurrunbioak eta ziztuka lazgarria

ahantziko ditugu errai barraiatuak eta berunezko gorrotoa

eta gure bataila atseginean galduko gara bozkarioarekin

karkailaz soldadua

zutabe porroskatu ta erauskinen artean lehiaz aitzinatuz

harik eta noizpait, kantoi ilunean

dardara ta lantuzko nahasmahasa

kausitzen duen arte

trionfazko marruma batez oldartu

eta beretzera egiten baitu

eta lotzen dira, lasa-hertsi bortitzean

neskak nigar eta soldaduak oihu

daina ozta hezi duelarik

izar askotako ahots batek atzetik soldaduari

larderiaz, aldegiteko

zantarra ez bestea, aldegiteko

edo tiro batez bertan garbituko haut

piztia greugarri bat bezala, ohore gabeko hori...

eta soldadua, ikaran, itzuli, ikusi, apalik altxa

eta ixilik urruntzen da

bere zorte beltzaz eta nagusi petralez

bost juramentu murdukatuz

baina beldurtu hutsez gibelera so ere egin gabe.

Eta hau egiaz pena handia da, zergatik

egingo balu

ikasiko bailuke agian

zer gisaz gerla denboran

neska bati bortxa egin dakiokeen

nobleziaz.