Aterrune

jl.x.63

Hitzek bustitzen gaituzte lanbro etengabetan,

mezuzko hitzak, tantoka hizketan, H₂0;

aterpe eskas, guardasol nekatuak,

hezetasunaren propaganda laino lerden dotoretatik esekita.

Ez da zaila, bestalde,

ohituraren beheranzko aldapan,

larrosaren bat edo beste aitortu behar dugularik ere,

gabardinarik gabe bizitzea

eta arrapaladaren zorabioan

ikuspen busti guztiak bateratu eta nahastea.

Batzutan ordea, atertu egiten du erabat.

Noizbait ere baitako galmendietarekiko ahotsa dantzut

busti nauten tantoen desberditasunak erkatu eta iruzkintzen,

"hidrogeno gehiegi, oxigeno gutxi" izan ohi da keixu,

hala dio bederen gehienetan.

Gogoetaren lautada mugagabean,

atseden, indarberritze, begien bake,

euriak errepasatzen ditut nahasketarik gabe,

galmendiari ze ur komeni zaion jakiten dudan heinean

agian asmatuko dut nondik irten.

Behintzat eta bederen, besterik ez bada ere,

behinik behin, ez da gutxi, deus baino hobe