Malekoitik begira

Okendo

Kontzientziak gidaturik,

herriko toki apaleneraino

zuzendu naiz eguneroko albisteak

olatuak ekartzen dituen tokira.

Haserraldi luzeak

izaten ohi ditu itsasoak,

itsasoko indarrak ezingo du

sekula bukaerarik gabeko

lerro iheskor hori erdibitu.

Malekoitik so

itsasoa haserretu nahian nabil,

eta arerioaren odola

berton ixuriaz ere

ez dugu inoiz itsasoa baretuko.

Naufragatuko du arerioaren odolak,

eta alderantziz,

hondartzak tintatuko dira

tonalitate gorriz.

Begien bistan dut

bukaerarik gabeko lerroa,

lerro iheskorra,

eguzkia zerutik ibilian

eta azken momenturarte beldur,

baina azkenik gatibu da,

lerro iheskorrak lutoz jantzi du

eguzki zilindroa.

Hilobian sartu da eguzkia,

denboraren begien aurrean

bihar itzuliren da.

Malekoian,

ilunetan jada,

konturatzen naiz eguzkiak

gorputzak irakurtzen dituela,

eta gauez ilargiak

ez duela enkantu intelektual hori.