Rutinaren marra infinitoa

edo halako zerbait

nostalgiaz setiatua geratu zan

Vorchilov mariskala gaueko filmean

Nor da gortina hatz puntekin baztertu eta kalera begira dagoen andere hori?

Zein da oinez ikasten ari den haurra?

Nortzu dira espaloi hautsian barrikadak jartzen ari diren mutilak?

Eta adreilu bakoitza kontatzen ari den mozkorra?

gosariko kafesnea edaten dudan artean

oharkabean idazten dut aldameneko hiriaren

                                             KRONIKA

leihoan

pausatu dira

ilargi beteko hegazti itsuak.

Bide bazterreko ametsa eta amodioa

badirudi elkartu direla berriro

neguko egunsentian.

(negarrez segitzen duzu)

gure istorioak bezain merkeak

zure eta nere negar anpuloak;

ez du merezi hau irakurtzen jarraitzea,

ezer ez da inportantea.

Eta desiratu eta aldegiten duen

zure figura, maitea, soilik

            HERIOTZA

parkera abiatu gara kafe bat hartzeko,

leiho eta balkoi guztien azpian

afreilu grisez estalitako abenidak

eta "Eternité" hitza izkribatu dut

gure aurrean loratutako itsaso erratuan.

Parkean, banda buhame baten kontzertua entzun dugu;

eskuak elkar hartuta, barkiloak, sentimendu perfektoak

                                                                         eta Zuk

—larunbat honetan erresumarik zabalena—

"Ez zaitut sekula ahantziko, ezingo nuke..." esan didazu

iragaiten ari den momentuan.

Etxerako bidean, ez dugu Ziudade gainera

erortzen ari den mesprezio geldoa sentituko,

ezta Udazkeneko erlojuen fatalitatea

zere orain ere basatiki egingo dugu

                  AMODIOA

espaloi orotan ilargiaren urruna edo argi zartatua

dibujatuko da amargurak estaltzen dituen bideetan,

teori iraultzaileak eta obreroen izerdiak

alferrik galtzen diran eguneroko negu batetan;

bitartean burokratek, alkimistek eta lehendakariak

beren masailetako irribarreak eskeiniko dituzte

presondegi, zahartoki, putetxe eta sukaldetako telebistetan,

eta tiroak entzun dira kale berberak luzatzen direneko

                                                                 isiltasunean

orduan zuk, spray beltzez idatziko dituzu

"errepresiorik ez" edo "desobedientzia" bezalako lemak

balkoira zure printzesa irtetzen den edo ez errezeloz begiratuz,

baina zure begirada, astelehen arratsalde estupidoaren

"cantigas de amor"-etan galduko da,

orduan edozeinek

—mekaguendios— amaiezina botako dun dena gorrotatuz,

bai egunen hondakin infinitoa, bai

                     ZIUDADEA