—Mozkorra—

Barrea eta ni garra bat eginik

Luisa Garziarena

                Ando borracho, más lo bueno es que no caigo,

                pues me sostiene la fuerza del orgullo,

                tu que dijiste éste ya lo traigo herido,

                que la vida tus ojos no verán.

                Copa tras copa, botella tras botella,

                conforme tomo, me voy reconfortando,

                serás muy linda, más conmigo eso no vale,

                nada en el mundo me hará a mí caer.

                Cuando en la noche te decía que te quería,

                era mentira, no más te fui tanteando,

                soy golondrina que el espacio va cruzando,

                nunca en la vida en jaula me verás.

                Copa tras copa, botella tras botella,

                conforme tomo, me voy reconfortando,

                ya me despido de tu amor, me voy cantando,

                tus lindos ojos no me verán caer.

Fuentes Méndezen abesti hau eta beste asko entzun daitezke Pedro Infante abeslari mexikarraren ahotsean. Euskal Herrian bertan ez dira falta izan beti ere alkohol kantitateren batek edo bestek eraginda era honetakoak kantatu ditugunak.

        Batek baino gehiagok usteko dute bigunkeriak eta lelokeriak baino ez direla esaten era horretako abestietan, baina hori ere abestiak dioen orguiloa adinakoa da, plazerraren plazerrez edatetik ahazteko edo besteengan errukia pizteko edatera pasatu izan garenok ongi dakigun bezala. Eta gainera, ze demontre gero, nor ausartzen da plazerraren eta beharraren arteko muga lauso horri mugak jartzera?