|
—De Jardines Ajenos—
Setaren kontra
Sendagaia
Entzun ezazu andre setatsuaz Izpiritu Santuak dioena: Emakume setatsuarekin bizi baino, hobe da, estalirik ez duen edozein tokitan ere bakarrik bizitzea. (Es 21 & 25). Honelako emakumeak bizi ohi dira bekatu larrian, eta konfesio gaiztoak egiten dituztela, zeren setaren grina txarra hezitzeko saiatzen ez diren.
Gizon batek zuen emazte txit setatsua.
Egun batean ekarri zuen gizonak hegazti bat, eta, bere ustean, zozoa zen. Emaztea hasi zen kontra egiten, esaten ziola ez zela zozoa. Sortu zuen iskanbila handia, eta emaztea geroago eta gehiago lehiatzen zen, ez zela zozoa. Haserretu zitzaion gizonari, halako eran non eman zion zurra on bat eta honela bukatu zen orduko auzia.
Handik urte batera esan zion emazteak:
—Gaur da urte bete zurra galanta eman zenidala zozoaren kontuagatik.
Erantzun zion gizonak:
—Emakumea, utz iezadazu bakean.
Baina esan zion emazteak:
—Zuk nahi duzuna esazu, baina ez zen inola ere zozoa.
Altxa zen gizona mahaitik eta eman zion bigarren zurra, esaten ziola:
—Auzi hauek honela bukatzen dira.
Agirre, Arpoi baten eran, Alberdania
—Tengo que irme... —insistió el poeta.
—¡Ni hablar, antes de terminar el vaso! —dijo el médico, volvióle a sentar en el sillón por la fuerza—. Eres mi invitado. En realidad aún no hemos hablado. Cuando te hayas bebido ese vaso podremos empezar el palique.
—Por..., por desgracia, no sé beber aguardiente —dijo el poeta.
—Pues, entonces, debes aprenderlo —contestó el médico.
—Me da miedo el alcohol —se justificó el poeta.
—Entonces no puedes ser poeta —dijo el médico—. Ni hombre tampoco. Y menos islandés. El aguardiente es el principio de la vida.
Halldor Kiljan Gudjonsson Laxness (Islandia, 1902-1998).
Preinio Nobel de Literatura, 1995.
Luz del mundo
No creas nunca en un islandés sobrio —dijo—. Un dios misericordioso ha enviado a los islandeses una sola verdad: el aguardiente.
Halldor Kiljan Gudjonsson Laxness
La campana de Islandia
| 
