—Itz Neurtuz—

Unamuno'ri

Otsalar'ek

                                «Este donquijotesco

                                don Miguel de Unamuno, fuerte vasco...»

                                                                          A. Machado

Goruntz begira.

Pentsamenaren mugak,

jakintza bakanez

urratuz,

errazoia arturik

oñarritzat ta

elburuz.

Ondogabeko amiltegiz

inguraturik

ibili ziñan

zintzoki;

bide makurretan zear,

leza beltzaren

aurrez-aurre

ausarti.

            Zalantzak zenitun.

            Ta, nola ez?

Illunaldeetan ezin

arkiturik.

Argi unetan Jaunakin

ziñelarik.

Noiz argi

ta noiz illun?...

ezin igarririk.

Betikotasunaren

egi,

zure jakintza

sakonak ezin

erabagi.

Gogoz urbilduz,

errazoiz urrinduz;

bien arteko ausia

ezin berezituz.

            Zurekiko,

ameskaitz zorabioka,

zerorren buruakin

gudaka.

            Orrela ere

            Bere billa.

Ezer ezaren

billaketan ain

arduradun?

Etziñan arduratuko

izan ez-balitz

iñun;

nunbait delako

ziñan billa,

naiz eta ibili

itun.

Zalantza ta guzi ere

Beraren bearra

zenun.