Apez

Daniel Landart

Euskal Herriko apezetan

parrasta on bat ezagutzen dut.

Ba da denetarik...

Funtsean; andana pollita ba dugu

orainokoan segurik!

            * * *

Guztiek, beren gisan

Jainkoa zerbitzatzen dute

eta oroz gainetik laudatzen.

Baina; batzu halere

Jainkoaz eta erlijioaz

ez ote dira ederki baliatzen?

            * * *

Dena dela; gutartean bizi zen

apez gazte zintzo bati

emeki emeki fedea epeldu zaio

batzuen «garra» ikusita gero...

Eta, hiru urte dudamudan egonik

anitz gogoeta samin eginik

azkenean

apezgoa utzi du.

            * * *

Euskal Herrian nahiko zuen gelditu...

Lehen-bait-lehen, edozein lani lotu...

Baina inork ez dio atea zabaldu.

Etxekoak, lotsaz, nigarretan

Kristauek aldiz ele-txarra mihi punttan

Eta apez ongi-bizi nahiak

berena gogoan:

«Vade retro, Satana. — Gora gure sotana!»

            * * *

Joan da beraz gure apez-ohia, ixilik.

Ixilik, bakarrik, biluzirik,

gibelera so egin gabe; urratsa luzatuz...

Euskal Herritik biziki urrun den

beste Golgotha bati buruz.

            * * *

                         Eta geroztik; nago

                         ez ote den errexago

                         Fededun izatea

                         Fede gabe baino?