Sargo-ate'ko iturriari

Larreategi'tar Luken

Arpegiz, gaur, Sargo-Ate'ko iturria,

ago, eskeñi diñan ura bezin garbia.

Jantziz, berriz, txukun; eta baita ere

—ire edertasuna apaintzen— lau Maiatzeko Lore

Maiatzeko loreak, bai, neskatx biurturik!

iregana etorri diranak, kalea utzirik,

inguru auetako usai gozoa, artu nairik.

Be-aldean ezpait-zegon, emengo arnaskairik.

Ai...! zein ederra dan mendi-aizea!

astean, nere arnaskaia den... kea.

Bekaitzen aut, egitan, iturri maitea;

bekaitzen diñat, ezti-gai dabillen erlea;

ta ez gutxiago, zelaian, jostari dagon arkumea...

Baiño zein gauza ederra dan, i, osasunez ikustea!

Bada, aizpa bat balen KALAMUA barrenean,

zauritua egon zana ainbat egunean...

gaztetxoa zala; baiño sendatu ondorean,

zoriontsu bizi dana; bere sort-etxean!

Bi mendizale jator ziran oroimenez,

sortuak zerate amaika izardi-nekez.

Eta zuen sortzaillea den oso ezaguna

«MORKAIKO» Mendizale Bazkuna!

Gaurkoz, azken agurra, nik iri;

baiñan ez bildur izan; ikusiko naun sarri.

Nere begikoa aiz, bada, Sargo-Ate'ko iturmendi.

Biar, ke-artera doan onekin, errukitu adi!