|  
              
               
  
 
A. Machado euskeraz 
 
  
 
Antonio Machado 
 
euskaratzailea: Igotz 
 
  
 
Ura borbor 
 
  
 
Larraiñaren erdian arri zakar gaiñe, 
 
Zut dan untzez josiriko orma zarran ostean 
 
Nekosta goiak bere osto illen orbana. 
 
  
 
   Jausiz doa arrastia etxetoeri aurkez, 
 
Zei zabal amestian. Dirdiran leiarkiak 
 
Euzki-oiar illaunez. Ikus pendiz goietan, 
 
Garazur nasi antzo, mukulu biziak. 
 
  
 
   Mana ondarrik bagea zelai ixil bakarrean, 
 
Arimak dager emen bere samin-antza. 
 
Ura borbor ta borbor atxurizko kaikuan. 
 
Itzal-gune guztian urak soilki otsa. 
 
  
 
  
 
Zer dagik? 
 
  
 
Udako gau sor batean 
 
zabal zegon balkoia 
 
ta nire etxeko atea 
 
Erio yat barrura. 
 
  
 
   Aren oeruntz urbil zan 
 
niri begiratzeke, 
 
eta atzamar ubel guriz 
 
zerbait ausi eban mee. 
 
  
 
   Mintzul ta begitu barik 
 
jun zan Erio, ostera, 
 
nire ondotik. Zer dagik? 
 
Ak ez itzik atera. 
 
  
 
   Nare egoan nire aurra, 
 
ni biotz-odoletan. 
 
Ai, arek ausi ebana 
 
bion tarte mintza zan! 
 
  
 
  
 
Oraindik ez 
 
  
 
Amabi jo ditu orduak... ta amabi 
 
atxurkada dira lurrean emonak... 
 
...Ene ordua! nik oiu andi ...Ixilak 
 
au erantzun eustan: Etzaitez bildurtu, 
 
are-orduarian dardarazten dan 
 
azken-tanta jausten, ez dozu ikusiko. 
 
  
 
   Oraindiño ordurik askoz dagizu lo 
 
itxas-ertz zarraren gaiñean nasaitsu, 
 
ta beste ur-ertzean ontzia lotzean 
 
goiz argi aratz bat idoroko dozu. 
 
  
 
  
 
Umeen kanta 
 
  
 
Eresik dantzudaz 
 
soiñu zarrezko, 
 
aurrak abestuta 
 
jolas-pilloko; 
 
barne ameskorrak 
 
 ixurtzen dabez, 
 
arrizko iturriak 
 
euren ura lez: 
 
alaikor ez diran 
 
barre azken bako 
 
soiñu bardiñez, 
 
mergatzak ez diran 
 
min-malko zarrez; 
 
ta ituna diñoe 
 
jori bakuna, 
 
elezar joanen 
 
maite-ituna. 
 
  
 
   Aurren ezpanetan 
 
kantak daroe 
 
edestia naspil, 
 
argi oiñaze; 
 
urak be ba-dabil, 
 
garbi-urdiña, 
 
iñoiz esan bako 
 
maitasun zarren 
 
sorgin-ipuiña. 
 
  
 
   Zei zar gerizatsu 
 
baten jostari 
 
dabiltzaz umeak 
 
kanta-kantari... 
 
  
 
   Arrizko iturria 
 
elezarrezko 
 
leiar betikoa 
 
ixuriz dago. 
 
  
 
   Abesti bakunak 
 
kanta-kantari 
 
diardue aurrak, 
 
jira-birari, 
 
joan doan zerbait, 
 
biurtze bage: 
 
edestia naspil, 
 
argi oiñaze. 
 
  
 
   Ur-sorgu ozkirrak 
 
kantari darrai; 
 
edestia aizturik, 
 
miña kantagai. 
 
  
 
  
 
Itxarrik 
 
  
 
Loak ar ete biotza? 
 
Ene ames-erlauntza 
 
lan barik? Igar ete yat 
 
biur oldoz-gaioa, 
 
murko-sail utsa biraka 
 
itzalez okitua? 
 
  
 
   Ez, lo ez daukat biotza. 
 
Itxarrik dago, itxarrik. 
 
Ez lo ez ames, so dagiz 
 
begi biak zabalik, 
 
urrin-zantzuak, ta dantzu 
 
ixil andi ertzetik. 
 
  
 
              
              |