Itzuliko nauk
Otsalar
Sortu bearra!
Azke nintzala usterik
ibilkari irten nian...,
goian zerua ta beian lurra,
biotza aintzin nuelarik
tla ametsak buruan.
Ai! ametsa utsa ez balitz...
Gogoaren kateak ingurua lotuarren,
nork siñistu amiltegiz?
Orain bideak ditut mingotsak,
oiñaze beltzak ditudalarik aurren.
* * *
Illerrian, esku maitaleak
apaindurik zaudeten loretegiak,
eriotzaren berri jakille
zeraten ziprez beltzak:
Orduren baten,
nere ibillera nekegarriaren
uztarria astinduaz,
pake donean itzuliko nauk,
atseden billa, zuen oinpera makurtuaz.
Azke zala usterik,
baiñan amet utsa izanik,
lurrean on ez-ezik kalte
egiñiko anai ondatzaillea natzaizute.
Baiñan, arren, jaunaren izenean,
artu nere gorputza zuen altzoan.
|