Arroa maixu

E. Igartza

Upelaren ondoan

gizon batek zion

«ardoari gizonok

nagusi gakion».

Pello-moxkor bezela

ez gaiten ibilli

zinbili-zanbuluka

ezin egon txuti.

Zer da ba, zer «beltzari»

neurri artutzea,

egarria kentzean

utzi, ta pakea!

Iriki zun belaxe

upelan kanilla

«mozkorren ikaskizun,

—zion— au dedilla.

Baso bat edan eta

egarria kito,

neurri artzen ba dakit,

onekin det naiko...

Au matsaren odola

...bai dagola goxo!

gaur egarri xamar naiz,

beste bat edango.

Iru ere zer dira

nere gorputzantzat?

Ez nau iñork artuko

egundo mozkortzat.

Arrano, arranoa!,

au dek eztarria,

laugarrenakin ito

gaurko egarria...

Kontu gero mozkortu,

auxen duk azkena;

ni ez ardoan morroi...

tira! bos... ga... rrena»

Bi upel ta bi baso

orrats, nun ikusten...

Pello-moxkor bezela

balantzaka asten.

Azken txurrut edanaz

oraindikan zion

«Ni mozkor? ardoari....

nagusi... gakion...!»

«Besteei ikaskizun

nai badiek eman,

geientxona erorrek

bear dekenean,

lenik, arren, upela

urruti eraman».