Amar olerki

Muxika'tar Luis Mari, s.s.s.

1) Ibarra

Minberatasun medarrez

luzatzen da ibar meea.

Kanpan-dorreko durundi zorroztuak,

urrutiaren (miñean),

zaunka gordiñak dirudite...

Arratseko ordu erorien nekean,

bildua ibarra.

Patxada ta ixillaren

aogozo xamurrez betea

dago guztia...

Ta... Arrati'k,

goitar, aul,

zerutiarragoa dirudi.

2) Begiraz...

Zenbat bider

nere begirada,

irripar legun ta ozkirri bai litz,

ixurtzen da leioaren zear!

Baiña, Illunbe'ren

tristura belaxka ontan,

begiak topo egiten dute

piñudiaren beltz-mordo

gogor ta bizian.

Urduri ta mindurik,

berriz, begiak

ergal ta galduak,

urrutira irristatzen zaizkit,

zeru-ertzearen luzatze geldian

nekatuak bezela!

Azkenik, naastu...,

urtu zait begia,

dana grixean biurtu,

ta paisajea bera

itzali lanbroaren

muiñ belaxkaz...

3) Zuri Ama

Baretasun berez,

parke ixillaren babesean,

orra! Ama Birjiña,

irriparrezka, zulo baten aoan!

Aldizka, nik,

nere monotoni aspergarriaren

nazkan nekaturik,

zenbat oroipen xamur

bidaltzen dizkizudan,

parkearen egonaldi epelean!

Txori-musika aul

batek laztantzen du

arrats eroriaren ixilla;

ta, bitartean, nere otoitza,

maitasun-naiaz murgildua,

umil ta mee entzun oi da!

4) Beti berdin

Arrats lasaiaren

lirikutasun meean,

alako ixillaldi

erantzi ta bakarti

bat dago...

Poesi ixuriaz,

ibaiko saatsetan,

jostari dabil

itxas-aizeño

gaxte ta kuttun bat.

Or doa ibaia,

beti aspergarri,

beti argi-dirdirak

printzatzen,

beti berdiñean...

irripar baten laztana

zume tartean galdurik!

5) Ataria

Alaitasun ta umore-jarioz,

zenbat gaztetasun,

zenbat udaberri

gordetzen duan

gure atariak!

Alako nota

luze ta meetan,

egon-aldi geldia ausirik,

zenbat bider, betekadaz

entzun oi det

«txistua» zurean!

Ainbat gaztetasun

ta bizi-lertze artean,

errimiña, kemen-eza

penaz itotzen dira.

Bizi ez-naia

alaitasun biurtzen,

tristura aspertu,

zaartu...

ta azkenik,

igesian alde!

6) Etxetikan

Pake ta poesizko

nere egonaldi epel auetan,

Sagrario'ko ene Jexus,

zure ordu bakartiak ere,

ba-dute oroipen bat.

Zuganako maitasunaren

kristal garbi-gardenean,

or doaz irristaka, ta geldiro,

nere otoitz aul auek,

biotz-min ta zirraraz bustiak!

Nere nai bakarra

zure bakardadea eten;

adixkidearen kuttunkeriz

zure elizatxoko bakartasun illa

igurtzi aal izan!

7) Eguna makurtzen

Arnasik, kemenik gabe

ari da arratsbera igartzen.

«Urrekoatxa» arros-kolorean igeri,

bai arrats makurraren

eder irudi!

Samiñen oroigarriak!

Xirimiria, negar-muxin

aulaz, leiatillan...

Illunabarreko ordu ittunaren

ixillaldi geldian

guzti negarti...

Arratsa gogapenetan,

pentsatzen!

Arratsa txorabiotzen!

Arratsa gabaren

besoetan, geldiro, erortzen!!

8) Neregan

Neregan nago!

Nere itzalean,

nere egon ixillean...

Otoitz dagit, ta ixo!

I.amindano'ko tontorrean

Ai-maritako kanpai astunak.

arnas sakon bai'litz,

zulatu du gabaren barealdia.

Ta ni, neregan...

nere ixillean,

loari eman naiz.

—«Artu, Jauna, zure magalean,

nere anima!»

9) Gaur ere

Gaur ere

Akino'tar Guren,

Kant, Descartes,

Heidegger'ekin.

Latin-silojismu

goor ta legor au

maskatu bitartean,

txoriño bat leioan...

Bota du

nota bat...

zorroztu,

luzatu,

moztu.

Gero,

maxio

ta erritan,

begira nau

ta ixekatu.

Azkenik,

intziri bat...

igesi,

ta urrutian

da itzali!

10) Adarrean

Arratsbera grixa

euskal zelaiean;

naigabe biziaz

asetua guzti...

Zumar-adar igarretan

irristaka xirimiri ixilla...

Ni, aspertu naiz

astuntasun zaar ontan.

Ixillaldia gordiñagoa,

samiñagoa zait.

Ta, arratsa lootan

illen otoiz-orduan!

Bat-batean,

musika-eresi bigun

baten gozoa

arkesiaren adarrean.

Kanari panpiñ ta

biurri bat da.

Bere txinta urtutau

pake, baretasun,

zurikeri ta balts'ezko

nota beeratiarrak

urtutzen ditu!!

Nik, irripar

ta kiñuka,

paa xamur

ta presku bat

botatzen diot.