Babiloni

Egieder

Babiloni, oroimen

aundi kabi,

txingarrez sutan zure

laba gori.

Nabukodonosor jaun

erregea,

gau amets eta irudiz

ornitua.

Aundia zara, Jauna,

gauz guztietan;

zure egiteak eder

goi argitan.

Su artean gazteak.

Ta aingeruak

Jaun laguntza emoten...

Zorionak!

Urrezko giz-irudi

Jaungoikotzat

sortu zendun guztien

gurgarritzat.

Belaunbikoz erriak

lur gaiñean,

giz-irudia gurtzen

apalgeran.

Iru gaztek, zutunik,

gurtu nai ez;

errege gorrotoa

arein gaiñez.

Biztu laba goria,

zazpi bidar

sua geituz. Gorputzak

kiskal dardar?

Sua goi ta be; garra

besterik ez...

Azaria otoika,

esker miñez.

Oiñestarri, odeiak,

mendi, arru,

egazti, Jaunari ots:

«Gure buru!»

Errege jaun-otseiñak

sua gartzen,

egur ta lerkiz gorputz

nai lerturen.

Alperrik oro! Suak

ez nai ikutu!

Gazteak goi-intz gozotan

Jaunak zaitu.

Ots irurak batera,

gagoz: «Gora

arbasoen Jaungoiko

zerutarra».

Zorioneko zure

aintz etxean,

goratua gizaldi

betikoan.

Argi, gauak, Jaunaren

aztarrenak,

aintzaldu Egillea

zeru lurrak.

Maitalentzat dauka

Jaunak oro;

maitasun, poz, bake ezti

on oparo.