|
Barne-mintzoak
Jautarkol
I)
Jauna, ona emen ni, eskale t'erromes,
zure itzaren egarriz, munduaren iges...
Loyola'ko orma zaarren itzal babesean,
gela aundi ta ixil baten bakartasunean.
Burnizko oe gogor bat, maia, jarleku bi,
gurutze ta irudiak ezker ta eskubi.
Zeruko pake ontan murgil adi, biotz,
t'entzun Jaunak zer dion ezti edo zorrotz.
Berak itz-egingo dik, ixil ta pakean...
Erantzun ik umilki otoitza luzean.
Bakartegian ago, mundutikan urrun,
ta ixiltasuna atorkik adiskide kutun.
Lotu naikeri zaarrak, laga amets eroak,
Goruntz begiak jaso, zabaldu egoak...
II)
«Ni nauzu zure Egille,
Neu zure Jabea,
zure azken bakarra,
Zorion-betea».
Onela mintzatu zait Jauna illunarrean
biotzeko ateak itxi nitunean.
Esnatu zan anima, jo zun Jaunagana,
eman zion negarrez maite-muiñ laztana,
t'eroaren antzera, pozez eta miñez
esaten zion beiñ ta milla bider ziñez:
«Zura naiz, bai, Jauna, osoro zurea...
Zu zaitut nere aita, neu zure semea.
Zu goraldu ta agurtu, Zu-mendean bizi
munduan au egiñaz, Zerua irabazi.
Au eginkizun goitar, au lan atsegiña...!
Zurekin beti bizi, Zukin bat-egiña...!
Nola ibilli naiz, noizpait, egi au aztuta,
nere Zorioneko bidea galduta...!
Putzu zikiñ loietan edan nuan ura,
lur-gauza zirtzilletan jarri det ardura.
Esker txarreko izan naiz, zoro ta gaiztoa,
zurea utzita egin det nere gogoa...
Iñoiz ez det nai geigo Zugandik alde egiñ...
Zu baizaitut betiko nere poz ta atsegiñ.
III)
Goizean goizik eleiz-dorrean
kanpai-ots onena....
Entzun, biotza, menditik deika
Aitarik onena.
Artu makilla, ta aldapa-gora
gallurrera ekin...
Amets goitarrez, bizitz berriaz
piztu Kristo'rekin.
Jantzi berria, soñeko zaarra
bota bide-ertzera...
Nolatan abil or arrastaka,
sugetzar antzera?
Nolaz bizi aiz katez lotuta
or beeko illunpean?
Ara, an, euzkia ta azkatasuna
goiko tontorrean.
Bizitza uts ori bizi izateko
egin au Jainkoak?
Orretarako jarri al dizkik
animan egoak?
Izaki oro malladi dituk,
ez lokarri-kate.
Danok, maitasun-mendira igotzen
lagunduko aute.
Ta ik besarkatu egin oi dituk
maite-laztan miñez...
Zorionez ez-baña, zoro txar ori,
bete aiz samiñez.
Jaiki, eta abil...! Goruntz, biotza,
maitasun-mendira...!
Gurutzea artu, ta argiz jantzita,
Bizitza berrira...
IV)
Argi nazazu Goi-argiz,
ene Jaun ta Egillea,
ikusi dezadan egiz
nere biotz-barrunpea...
Jauna, aitortzen dizut lotsez,
Ez naiz ni zure begitan,
animaz eta gorputzez,
zauri ustel bat baizikan.
Zauriak, zornea antzera,
dariot gaiztakeria,
ta aurtzarotik gaur-artera,
pekatuz nago josia.
Argatik nator bildurti,
naigabez zure aurrera...
Izazu nitaz erruki,
ene Aita biotz-bera...!
Nolaz barkapen-ustea
etzait piztuko barnean,
ikusiz zure Semea
beso-zabal gurutzean?
Zeiñ ona zeran, Jesus maitea,
ni, ostera, bai gaiztoa!
Nolaz gaur-arte, ba, izan natzaizu
ainbat eskergaiztokoa...
Zergatik ote nere begiak
etzaizkit negarrez urtzen
Maite-damuzko bi iturri bizi
nolaz etzaizkit biurtzen...
Arren, itzuli nigana maitez,
Jesus, zure arpegia,
ta izan nerekin lapur onakin
izan zendun errukia.
Damututako pekataririk
ez dezu iñoiz Zuk ezetsi,
maite-damuzko biotz-malkoak
beti dituzu onetsi.
Ona, ba, emen, pekatari au
negarrez zure oñetan...
Gaurtik zurea izan nai dula
esaten dizu ziñetan.
V)
Inpernua... Inpernua...
Su-garrezko
itsasua,
Jaunaren Zuzentasunak
asarrez piztua...!
Ago beti
nere begien aurrean
bildurgarri...
Egon adi
deadarka
nere griña txarren aurka.
Izan akit
akullu-eztena,
ire bildurrez, ar dezan
bizitza-bidean,
biotzak, bide zuzena.
Jesus, arren,
ez nedilla berriz jarri
alako arriskuetan...
Naiago nuke, ziñetan,
eriotza,
—erio mingotza—,
berriz sartu baño
pekatu-bideetan.
Or nijuan
itsututa
bidea galduta...
Zukin topo egin nuan...
An baizeuden Zu nere zai,
beso biak zabalduta,
estutu ninduzun alai
kolko maitetsuan,
ta argatik ez nintzan
erori inpernuan.
Ene Jesus, etzait aztu
iñoiz egun ura...
Geroztik, Zerura
begira bizi natzaizu
eskerronez, maite-miñez
ta inpernu-bildurrik gabe...
Bañan, alaz ere,
inpernua... inpernua...
izan akit akullua.
Egon adi
bildurgarri
nere begien aurrean,
deadarka
nere griña txarren aurka.
VI)
Eriotza, bizitzaren
maizu jakintsua,
munduko naugusi zaarra,
errege altsua...!
Begirunez kenduaz gaur
burutik txapela,
umilki agurtzen zaitut
nere jaun bezela.
Zure segaren dirdirak
argitzen du lurra,
biotz guzitan piztuaz
kezka ta bildurra.
Jaungoikoaren urren zu
munduko jabea,
batzuntzat jauntxo gogorra,
bestentzat maitea.
Goiko Jaunaren morroia,
besterik etzera:
Arek agintzean zatoz,
lapurran antzera.
Nigana, arren, ez etorri
lapurran antzean,
zatozkit, ama bezela,
ixil ta pakean.
Zu ere, Jesus, etorri
berakin batean,
ta ikusi zaitzadala, arren,
Zu, aldamenean.
Lasaitu nere biotza
ordu larri artan,
gurutzeari maiteki
dezaiodan laztan.
Ta, arren, ots-egin zaidazu
maitezko abotsez,
ardi txiki gaxoari,
artzaiak oi dunez.
Irtengo altzait anima
pozik zuregana
zure altzoan artzeko
maitezko laztana.
VII)
Ba-dator, ba-dator
an, seme galdua...
Oñutsik, zikiña,
janzkia urratua.
Begi ta arpegian
dakarzki dizdizka
obenen arrazto,
lotsaren gorrizka.
Aita, beso-zabal,
etxe-atarian,
besarka ta musuz
josirik naiean.
Ene Salbatzalle
Jesus atsegiña,
izazu nerekin
kupida berdiña...!
Zure errukiaren
bearrean nago...
Ez naiz aldenduko
Zugandik geiago.
Baña, seme-izena
galdu baitet sarri,
nigan zure eskuak
laztanki ez jarri.
Jaurti nazazuke
morroien artera,
zure artaldeak
aiekin zaitzera.
Zure morroi nai det
ordaiñikan gabe;
ez det nai geiago
bizi nere jabe.
Zure mende eztian,
beti zure etxean,
zure esku onaren
babes ta itzalpean...!
VIII)
Oi, Jesus'en begi
eder eta argiak,
Jainkozko dirdiraz,
errukiz josiak...!
Beira nazazute
Pedro'ri bezela,
biotza au, ai! otzez
ilko zait bestela.
Neri ere errukiz
ta maitez begira,
ta begiok malkoz
urratuko dira,
eta maite-damuz
arpegitik beera
ixuriko zaizkit
Pedro'ren antzera.
Oi, nere Jesus'en
begi maitetsuak,
sua darioten
izpi doatsuak...!
Sutu ta zulatu
nere biotz otza,
betiko urtuaz
pekatuzko izotza.
Kementsu ta zintzo
Pedro'ren antzean,
jarraitu nai zaitut
gurutze-bidean,
ta, ark bezela askotan
baizaitut ukatu,
gaurtik, ta betiko,
nai zaitut maitatu.
Pedro'k bezelaxe
nai zinduket maite,
Zugatik bizia
pozik eman arte.
Ortarako, bada,
begira nazazu,
nere Maite bakar
izan zaitezen Zu.
Beira nazazute,
Jesus'en begiak,
maitasun-dirdiraz,
errukiz josiak...!
|
