Eulia ta sagua

Arrugain

Basetxe zar bateko

sukalde barruan,

eulia pozik dabil

arasa gaiñean,

aurrean daukan yana

garbitzen alean.

Azpitik, sagu batek

dirautsa zotinka

-Arasa barne auxe

illuna benetan.

Zerbait emongo neuke,

euli, urtetarren

illunpe onetatik,

ta egaz, zeu legez,

ibiltearren ortik

yana billatuten.

—Urteizu ba kanpora,

—darantzutso eulik—;

neuk bezela bideok

badakizuz, mutil

baiña, etxeko andrea

bayatorku izil,

gure ondamendia,

gun, ber-bertotik;

zabiz arduraz beraz,

kontuz-kontuz zabiz.

Saguak urten eban

bere ukullutik,

t'arasa gaiñetxoan

parau yakon zutik,

agin pean esanaz

bere lagunari

—Emengo gozotxoak

etxataz atsegin.

Antxen ikusten dodaz,

sabaitik dingiliz,

otzara zar aretan,

gaztaiak ugari.

Orrexek al banengiz

eskura ekarri!

Baiña orretarako

egoak bear nik.

Emoidazuz zureak,

emoidazuz, euli,

ta neuk, egoen ordez

beste zerbait zuri

emongotzut bertotik,

eukizu ziurki.

—Eutsiz nere egotxoak,

ta zeuk, onen ordez,

ankatxo bizkor orrek

ekazuz, mesedez.

Onetan lotu ziran

adiskide biak;

egoak eulitxoak

t'ankatxok saguak

alkar aldatu eta

banandu zirean.

Saguaren gorputza

astuna izan nunbait,

eulien egotxoak

ezin egaz erain.

Ekin eutsan luzaro

andik zart, ortik zirt;

baiña, alper-alperrik,

ezin ein zirkiñik.

Euli, aren antzean,

arasan yosirik,

aurrera ibil naiean

indarrak uts egin,

bere gorputzarentzat

ankok astunegi.

Ta onan dagozala,

etxeko andrea

ager da sukaldean

iñarra kirtenaz,

ta berton ilten ditu

euli ta sagua.

Ondorena

Gizon askori bere,

bardin gerta yake;

euren indarren goitik

lortak artu naiez

ibilten diralarik,

egin oi dabe ler.