Animaren gaua

Otoyo

Olerki bat, Jauna!

Ai, nere olerkia!

Edurrez jantzi dot oraingoan,

edurrez eta izotzez.

Illarri bat biurtu natxatzu,

illarri otza.

Dana ikusten dot otz, zuri...

Dana il-zori...

Otzez dardarka diran

zugaitz adarrak,

aizez ase eziñeko

arkaitz oiartzunak,

zeru-gidari beti asmatu ditudan

mendi aberatsak,

izadi osoa...

Guztia otz, guztia zuri, guztia edur.

Jauna, neu be edurrez jantzi naiz!

Dantza garaietako alaitasuna,

gaztearoko sendotasuna,

lagunarteko kaixotasuna,

ori guztia izana...

Ori bai atzo! Gaur?

Gaur guztieri dagiet agur!

Beste ispillu bat,

beste isla bat,

beste...

Ete dakit neuk be

begien lauso barri au zer dan?

Bik bakarrik dakigu ori:

Zuk, Jauna, eta neronek.

Ai! neuk be argiago baneki!

Au ez dala olerkia esango dauste.

Ez dot aintzat.

Edurra, bakartadea, otza...

biotzaren izotza.

Jauna, ez dozu besterik

nere autortza.