Bost maitasun kopla

Kepa-txiki

              I

Ezkongai ziranean

maitasunaren izena

eurakin egoan,

egun aretan biak

ziran zorionean.

Pitxi eder polita

eukan neskatxak

bular gaiñean

dotore jarrita.

Larrosa bat zan

txarmangarria;

arantzarik eukanik

etzan konturatzen

mutillagan pentsatzen.

Gaur arri-gaztelu bi

orra lurra jota.

Pitxi txarmangarria,

larrosa gorria,

orri guztiak lurrera eroria.

Olaxe da bizitza:

desengaiñu garratza.

          II

Goizaldeko

argi erdi illunak

zeru barea urratzean

nora doa ain arin

zelaiak zear

nere maitea?

Artzain neska antzera

mendi jantzia daroa,

esku batean pegarra

bestean loretxo bat,

zirimiritan diz-diz

oso polito moñoa.

Eguzkiak argi osoa

zabaltzean,

ispillu eder bat dirudi

bere aurpegiak,

ezpaiñak lino usaiña,

eztia gorputz osoa.

Artzain neskatoa,

nere baratzean dituzu

nai aiña larrosa;

ordez emoidazu

ur garbi preskoa,

baiña... biotzekoa.

          III

Arin arin,

txukun txukun,

aingeruen pareko,

neskato bat ikusten dot

goizean goizean

iturrira bidean.

Baiña gaur triste doa,

goibel neskatoa.

Ez doa ur billa,

ez lorak biltzen,

ez mitxeleten atzean...

kilikilien bat

nunbait biotzean.

Iturriaren ondora

aingeru bat agertzen zan

neskatoakin itz egitera.

Uxo bikotxak balira lez

egiten eben itz eta ames.

Aingeruak etzirudin zerukoa

eta neskatoa..., lurrekoa.

Baiña gaur triste doa

goibel neskatoa;

aspalditxoan ez da entzuten

aingeruaren berbaroa.

Gazteak alkarren atzean

kilikiliak biotzean,

gaur alai, biar triste

ba-da munduan amaika naste.

           IV

Gabaren erdiko

izar begirari

eta marmalari...

Zuen aspaldiko ipuiak,

argi-ipui ixillak,

ai! ez dira misterio

nere biotzarentzat.

Zuen izketa eta koplak

maitearen aurpegian

ikasi ditut danak.

Gauero naukazue begira

zuen argi dardaraz

nere begiak ase arte.

Maiteagan pentsatzearren

zaituet begiratzen,

eta Zuei begira

bera daustazue gogoratzen.

Orregaitik gau ixillean

sarri zaituet begiratzen,

           V

Adiskide maite,

negarrez zagoz!

Egizu, bai, negar

ixil illunean.

Adoratzen dogun

maitea iltzean,

ai! pena siku!

biotz erdia

ilten yaku.

Adiskide apal bat

besterik ez nozu,

baiña itxi egidazu

negarrean laguntzen.

Negarrean laguntzen

eta illobi gaiñean

otoi egiten,

eta

malko bat

laztan bigun bat

larrosa bat jartzen.

Itxi egidazu negar egiten.