Udaberritarra
Muniategi'tar Sabin
Egun-senti garbi, ipar aizez
sortuz dator eguna, goiz-gora,
ezetasun-itzartze ederrean;
eta, dana da, ego ots bizi,
dana da, lore, odol berritze,
Iaungoikozko zerutar iturri,
poz alaia darion eskuarte!
Argia goituz ta, lañoa igesi...
A!, bai, amets bero, egun iantzi!
inguma eta, erle eztilariz
dana da, iturrika datorren
ernealdi, ikaratxo guztien
argiratze... bizi-une pozgarri!
Intza, izarrak bezela dizdiz
iturriak maramara, arinka;
zugaitzak... O, dana dator egan,
alako, bizi-ikutu gartsuz
bai zeru ta, zelai bazterretan
maite-laztanka, biotzak loretuz
elkarreratze, goraldi betean!
Ta, txorrotxio goigarri alaiez
egun argia nereka laztanduz,
txoriñoak naramate egadan,
txoriñoak naramate bai, pozez
biziaren goratze ederketan,
danakin batera maite-bidez
neure biotzaren Udaberritzez.
|