Esteban,

aurrena martir il zan deunari,

abestiya

Joakin Aldabe

Eliz Santaren lenbiziko Arriya

Zu zera Kristo, munduentzat jarriya.

Andik aurrera zaude, gure Ama,

        zabaltzen aziya.

Zeñ emankorra dan zure aziya!

Dezu zimenduz egi bat garbiya

Elkar maitatu nork bera bezela,

        t'au da egiya.

Lenengo lore, martir denen buru,

Esteban Santu Zaindari badugu.

Eliz onetan bataitutakuak

        maite zaitugu.

Zendun gorputza kolpez zauritua,

odola santuz busti, gorritua.

Alde mundutik, eziñ ikusiya,

        zuazkit gorrotua.

Eman zizuten etsayak arrika

amorruz sutan, itxutu ta oiuka.

«Danai barkatu», biotzez diyozu,

        goruntz egaka.

O zer nolako ikasbide ona

irabazteko azken zoriona!

Elkarri barkatu, ta besterik gabe,

        guaz Jainkuagana.

Ikusi zendun zabalik atia,

trabarik gabe zerura bidia,

ta Jesukristo exerita antxe,

        zure maitia.

Esteban Santu, eskatu guretzat.

Gure aldetik omenak zuretzat.

Zabaldu itzatzu zuk esku betian

        grazik danentzat.

Jesus gurutzian barkatzen il zanak,

guk barkatzeko agintzen digunak,

jarri ez ditzala gure eriotz orduan

        begiratu illunak.