Itxaroa

Muniategi'tar Sabin

                   I

Zu etortzeko ziran biderantza

eta, zuganatzeko amets-egoz...

Itzak esanbera,

aopean nitun bultzaka,

]ore sorta eder

eta, bizi-biziak...

maitasunezko lilitxoak ziran

nere ustez, ain dotore

ain usu eta,

eme!

Berarizko eskar, doai xamurrez,

larrosatxoak bezela,

goraka nitun

eres-argikuntza, eskeintza betean,

urduri nitun bai, biotzaren erdian

kukullu antzera

ler-zori,

une batetik bestera,

bere usai gozoa

aizeratzeko pozez.

Goraka nitun bai,

iturrietako uraren antzera,

biotz-begipean maramara...

aizemin nitun eta,

minbera...

zure oñots,

zure oinbide maitearen poz,

noiz emen eta,

bideratuko,

itxas-sakonetarañoko ikara

eta, betikotasunezko

asmoz.

Goraka nitun bai,

zu noiz elduko,

zu noiz azalduko,

arako iturri-ondo alaitsu

arako, zugazpe

edo, kale-bazter txukun,

arako etxera-bide kutun...

nun ote zan izango

eta nun,

eta nola,

ai! nola izango ote zan...

illargi ala eguzkitan!

Itzak,

ai!

zu noiz etorriko,

zu noiz azalduko

nere-neretan nitun

aizemin;

zurea zana eta,

ain ondo nekin bidea

unero begiztatuz

eta, zure irudi ederrez iantzi

eta bidetuz...

Ederbera nitun bai,

ale-bizigarri, kolkokada umaotuak,

gañezka nitun

neretik nerera

millaka ametsezko itxaropenez

eta, bidebera,

bideari ezin eutsiz...

gañezka nitun,

zure irudi sugarriz,

zure pentsamentuz...

neretik nerera,

nere illargi

nere zerurik zeru

ain ibilgarri

eta, aingeru!

           Eta,

une bereziak aukeratuz

eta, zure pentsamentuetan

bidea pausotuz...

Itzak,

ai, ama!

goxo-goxo

eta, ezpanetaraiño

aizearekin bertanbera,

aizearekin iolaska,

maite-aopekotan nekarzkin,

nere ixil-aitorkuntza

eta, dardara bizietan

nere oin ariñari

egaraziz.

        II

Baña, ai, ene!:

aurrez-aurre

bidean,

arkitu nintzanian

zure ogei urteko

odolaren garrez,

zure ibilkera suge

eta, irripar goxo,

begi eztikorrez...

Olaxe,

une batean,

dan-dana... nere indar, nere adore

nere kemen, nere ausardi goitsua

dana, lurreratu zan, bere illargi

bere goi zabal oztin, izarrakin...

eta, illunpean,

eta, zirkinge,

muturik lotu nintzan

ta, nortasunik gabe!

Ai, ze oñaze

ze illundura

maitezko neke!

        Gero... ai, gero!...

eskerrak zuri,

egun argiko izar

eder maite!

Zu ari ziñatan itz billa, tiraka,

galdera ezti,

xamurrez...

zu ari ziñan bai,

nere itz epel, eskuragarriak,

nere itz bigun ta, amets gordeak

zure irriparrez,

zure bigiratzez,

arira ekarten

eta,

banan-banan

biotzez,

egan...

Urretxindor zoli, goitiak bezela

kañabera arteko

kabiaren pozez,

itzak maitebera,

begirik begi,

eder-dariozko emaitza bizian

nere baitara,

ur doñu pozgarriz,

etortzen asi ziñan...

sakon eta ugari,

emai zerutar,

biozbide eskugarriz

bere zorion,

apain berriakin

goitik beeraño,

bizia iantziz...

Eta, elkar berriketa

amesbide,

eztiaren pozez...

ezpanak ere

urrezko etorriz,

lore-usaitu ziñan maite-ederka

eta, eskuetan gora

bizi billa

edatu ziran...

itz gozo eta,

guren baten bitartez

Etorkizun eta Egunaren poza

begietan adieraziz!